摘要：مقدمه: تدریس به شیوه بحث گروهی یکی از روش های آموزشی دانشجو محور است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر تدریس به روش سخنرانی و بحث گروهی بر مهارت های ارتباط با بیمار دانشجویان پرستاری در سال 1387 انجام شده است. روش ها: یک مطالعه نیمه تجربی که با شرکت 57 نفر از دانشجویان پرستاری ترم اول( 29 نفر) و سوم(28 نفر) دانشکده پرستاری و مامایی اراک در سال 87، انجام شد. هر یک از کلاس ها به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند و در هر کدام از کلاس ها 2 واحد از دروس داخلی جراحی مربوطه با دو شیوه سخنرانی(گروه شاهد) و بحث گروهی(گروه تجربی) تدریس شد. مهارت ارتباط با بیمار دانشجویان هر دو گروه قبل از شروع تدریس و یک بار دیگر پس از اتمام تدریس با استفاده از یک پرسشنامه 35 عبارتی با مقیاس 5 درجه-ای لیکرت سنجیده شد و با یکدیگر مقایسه گردید. نتایج: میانگین نمره مهارت ارتباط با بیمار قبل و بعد از تدریس در گروه سخنرانی( به ترتیب برابر با 1/85 و 56/85) اختلاف معنا داری نداشت؛ اما میانگین نمره مهارت قبل و بعد از تدریس در گروه بحث گروهی(به ترتیب با 7/84 و 33/91) به طور معنا داری افزایش یافته بود (05/0p<). همچنین نمره مهارت های ارتباطی دو گروه قبل از تدریس با هم تفاوتی نداشتد، ولی نمره مهارت های ارتباطی دانشجویان در گروه تجربی بعد از تدریس بالاتر از گروه شاهد بود. بحث: در کل نتایج این تحقیق نشان داد که روش بحث گروهی در تدریس کمک می کند تا مهارت های ارتباطی دانشجویان پرستاری(حیطه های مهارت های تعاملی و پیگیری در مورد مشکل) در محیط بالین بهتر گردد. پیشنهاد می شود تا با استفاده از روش های فعال آموزشی و افزایش مشارکت دانشجویان در بحث و مناظره، فرصتی برای افزایش مهارت های ارتباطی آنان فراهم شود.
其他摘要：Introduction: Teaching through group discussion is one of the student-oriented (centered) instructional methods. This study was performed to compare the effect of teaching through lecture and group discussion on nursing students' communication skills with patients in year 2008. Methods: This was a quasi experimental study performed on a population of 57 students of first (n=29) and third semester (n=28) of school of nursing and midwifery in year 2008. Students of each semester were divided into two groups of experiment and control. Two modules of medical surgical courses were taught to the students through lecture (for control group) and group discussion (experiment group). Students' skills of communication with patients in both groups were assessed once before instruction and once again after that. Data derived from two groups was compared and students' skills of communication were inscribed using a questionnaire containing 35 phrases in Likert's original 5-point scale. Results: Mean scores of skill of communication with patients before and after instruction were as 85.1 and 85.56 respectively in lecture group which demonstrate no significant difference Mean scores of skill of communication with patients before and after instruction were as 84.7 and 91.33 respectively in group discussion cluster which revealed a significant improvement (p<0.05). The score of students' communication skills in two groups were similar before the instruction but students' communication skills were significantly higher in experiment group after the instruction. Conclusion: The results of this study showed that employing group discussion method helps to the development of nursing students' communication skills (areas of interactional skills and pursuing problems). Employing active educational methods and increasing students' involvement in discussions and contestations provides them with an opportunity to develop their communicational skills.
关键词：مهارت‌های ارتباطی; بیمار; دانشجوی پرستاری; بحث گروهی; روش تدریس; سخنرانی
其他关键词：Communication skills; Patient; Nursing student; Group discussion; Instructional method; Lecture
