标题：مقایسه تأثیر آموزش به روش سخنرانی و استفاده از خودآموز بر دانش پزشکان عمومی شرکت‌کننده در دوره‌های آموزش مداوم نسبت به سندرم روده تحریک‌پذیر
其他标题：Comparison Lecturing Method And Self-Learning on Knowledge of General Practitioners Participating in Continuing Education Course for Irritable Bowel Syndrome
摘要：مقدمه: هدف آموزش مداوم پزشکان ارتقای دانش و بهبود عملکرد آنان است. شیوه‌های مختلف آموزش حضوری در آموزش مداوم به کار می‌رود. دوری پزشکان از محل کار جهت شرکت در بازآموزی مشکلاتی جهت پزشک و بیمار ایجاد می‌نماید. استفاده از خودآموز شاید روش مناسبی برای آموزش مداوم باشد. به این منظور مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر آموزش به روش سخنرانی و استفاده از خودآموز بر دانش پزشکان عمومی شرکت‌کننده در دوره‌های آموزش مداوم در شهر کرمانشاه طراحی و اجرا گردید. روش‌ها: مطالعه نیمه تجربی از نوع قبل و بعد است که در سال 1386 انجام شد. جامعه پژوهش پزشکان عمومی کرمانشاه و نمونه 52 نفر از پزشکان مشمول دوره بازآموزی در دوگروه آزمون و شاهد بودند. نمونه‌گیری از نوع آسان بود که نمونه‌ها به طور تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. پس از انجام پیش‌آزمون، به گروه آزمایش با خودآموز (جزوه آموزشی) و گروه شاهد به روش سخنرانی در مورد سندرم روده تحریک‌پذیر آموزش داده شد. سپس در هر دوگروه پس‌آزمون انجام گردید. پیش‌آزمون و پس‌آزمون شامل سنجش دانش شرکت‌کنندگان با دو آزمون هم‌ارز با دامنه نمره از صفر تا 20 بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و مقایسه گروه‌ها با آزمون t و مجذورکای انجام شد و مقدار 05/0p< معنادار تلقی گردید. نتایج: میانگین نمرات دانش در گروه سخنرانی از 28/2±23/10 در پیش‌آزمون به 65/2±50/12 و در گروه خودآموز از 68/2±69/8 به 90/1±88/11 افزایش یافت. این تفاوت میانگین در هر دو گروه معنادار بود (001/0p<)، ولی میانگین اندازه تغییر نمرات در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد آموزش بردانش شرکت‌کنندگان تأثیر داشت اما روش آموزش در افزایش دانش تأثیر نداشت. بنابراین با توجه به مشکلاتی که به دلیل عدم حضور پزشکان در محل خدمت آنان هنگام شرکت در دوره‌های بازآموزی پیش می‌آید، به نظر می‌رسد می‌توان از خودآموز نیز در بازآموزی پزشکان استفاده نمود.
其他摘要：Introduction: The aim of continuing medical education (CME) is to enhance knowledge and improves performance. Various ways is used in continuing education training. Stay away from work to participate in retraining will make problems for physicians and patients. Use the self-learning program might be a good way of continuing education. This study designed to compare training with lecturing method and self-learning on knowledge of general practitioners participating in continuing education in Kermanshah. Methods: This quasi-experimental study (before and after design) was done in 2007. Fifty-two general practitioners, who participate in CME course, selected with convenience sampling and randomly allocated in two groups (case and control). After Pretest, training with booklet and lecturing about irritable bowel syndrome was performed for case and control group respectively. The post-test was performed in both groups. Pretest and posttest assessed participant’s knowledge with two equivalent tests (score range was zero to 20). Data analysis was done using SPSS software with t-test and X2. P-value less than 0/05 was considered significant. Results: The mean scores of control group were 10/23±2/28 and 12/50±2/65 in pretest and posttest respectively. The mean scores of case group were 8/69±2/68 and 11/88±1/90 in pretest and posttest respectively. The mean scores of both groups had increased after the training. This in both groups was significant (p<0/001), but there was no significant statistical differences between two groups. Discussion: The results showed training was effective on enhancing participants’ knowledge, but training methods did not have impact on it. Considering problems that occur due to absence of physicians in their work place during participating in continuing education programs, it seems that self-learning programs also can be used.
关键词：خودآموز; آموزش مداوم; سندرم روده تحریک‌پذیر; پزشکان عمومی; کرمانشاه
其他关键词：Self-learning; continuing medical education; IBS; general practitioners; Kermanshah
