摘要：مقدمه: دانشجویان پزشکی با استرس‌های متعدد مواجهند که فراگیری و سلامت آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد در چنین شرایطی وجود سیستم‌‌های حمایتی ضروری است. در دانشکده پزشکی اصفهان جهت نیل به هدف حمایت و راهنمایی دانشجویان پزشکی، فرآیند استاد راهنما در حال فعالیت می‌باشد. در این پژوهش کارایی فرآیند استاد راهنما و میزان رضایت ذینفعان بررسی گردید. روش‌‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت. جامعه هدف شامل کلیه دانشجویان پزشکی که بایستی تحت حمایت فرآیند استاد راهنما قرار می‌گرفتند(466 نفر) و کلیه اساتید راهنما (42 نفر) بود. اطلاعات بوسیله دو نوع پرسشنامه پژوهشگر ساخته پایا و روا جمع‌آوری شد. تحلیل آماری داده‌‌ها با استفاد از نرم‌افزار SPSS انجام شد. برای مقایسه بین نظر اساتید راهنما و دانشجویان از آزمون T مستقل استفاده گردید و 05/0> pمعنادار تلقی گردید. نتایج: 3/93 درصد اساتید و 6/72 درصد دانشجویان وجود استاد راهنما را ضروری دانستند اما میانگین نمرات نظردهی آنان متفاوت بود (0001/0p<). 06/51 درصد اساتید و 5/25 درصد دانشجویان از فرآیند استاد راهنما راضی یا کاملاً راضی بودند که میانگین نمرات نظردهی آنان تفاوت معنادار داشت (0001/0p<). رضایت اساتید راهنما و دانشجویان عمدتاً با مواردی مشابه همچون شروع جلسات توسط دانشکده، پیگیری برگزاری جلسات در طول ترم توسط استاد، گنجاندن بحثهای اجتماعی و شخصی در کنار مباحث آموزشی، تاکید بر جلسات ماهیانه، توجه به برگزاری منظم جلسات، برگزاری جلسات در زمان‌های حساس، وجود امکان انتخاب و تعویض استاد راهنما، برگزاری کارگاه‌‌های آموزشی و جلسات گروهی جهت اساتید راهنما و توجه به فرآیندهای تشویقی برای اساتید راهنما همراه بود. 9/28 درصد از دانشجویان هیچ ملاقاتی با استاد راهنمای خود نداشتند و 8/7 درصد از دانشجویان که همگی مهمان یا انتقالی بودند استاد راهنما نداشتند. نتیجه‌گیری: اساتید راهنما و دانشجویان وجود استاد راهنما را ضروری می‌دانند، لیکن رضایت پایین آنها از فرآیندی که در حال اجرا می‌باشد نشانگر لزوم بازنگری و ایجاد برخی تغییرات وفراهم کردن برخی امکانات است.
其他摘要：Introduction: Medical students are exposed to variety of stresses which may have effects on their education and health. In this situation "student support systems" are necessary. In Medical School of Isfahan University of Medical Sciences for achieving to the goal of supporting and guiding medical students, Tutor Scheme has been organized. In this study efficacy of the tutor scheme and satisfaction of students and tutors is being evaluated. Methods: This cross-sectional study was done in the Medical School of Isfahan University of Medical Sciences. Target population was all the students that were supported by the scheme (466) and all the tutors (42). Information was taken by 2 types of questionnaire that were prepared by the researcher. Results: 93.3% of tutors and 72.6% of students thought that it is necessary to have a tutor but there was significant difference between their point of view (p<0.0001). 51.06% of tutors and 25.5% of students were satisfied or very satisfied by the scheme and there was significant difference between their point of view (p<0.0001). Satisfaction in tutors and students was linked with same issues such as initiation of meetings by the faculty, holding meetings during the year by tutor, including social and personal discussions besides academics, participating in monthly meetings, importance of the regularity of meetings, holding meetings in special times such as pre exams periods, having the choice to select or change tutor, performing workshops and group sessions for tutors and paying attention to encouraging tutors. 28.9% of the students hadn’t had any meeting with their tutors and 7.8% that were all guest or displaced students didn’t have tutor. Conclusion: tutors and students both think that having tutor is necessary but the low percentage of satisfaction shows that the scheme needs revision and some changes and also needs providing some facilities
