摘要：مقدمه: آموزش سرپایی نقش بسزایی در ایجاد توانمندی دانشجویان جهت مواجهه با موردهای شایع مراجعه کننده به درمانگاه‌ها دارد و طبق مصوبات وزارت‌خانه بیش از 50 درصد آموزش دانشجویان باید در درمانگاه‌ها صورت پذیرد. این مطالعه قصد دارد با بررسی و شناسایی وضعیت موجود از میزان آموزش‌دهی و آموزش‌گیری کارورزان و کارآموزان در درمانگاه‌های الزهرا (س) اطلاع یافته و نقایص موجود را برای رفع آن و ارتقاء کیفیت آموزش شناسایی نماید. روش‌ها: مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی و جامعه هدف 180 نفر از کارآموزان و کارورزانی است که به مدت یک ماه در درمانگاه مربوطه حضور داشتند به وسیله پرسشنامه محقق‌ساخته و خود ایفا که پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی با محاسبه آلفای کرونباخ (92/0=r) محاسبه گردید و روایی ظاهری و محتوایی آن به تأیید کارشناسان آموزشی رسیده بود. پرسشنامه تهیه شده شامل شش حوزه بود: کیفیت آموزش اعضاء هیئت علمی، کیفیت اموزش دستیاران، فضای فیزیکی و امکانات آموزشی، حضور کارورز و مدت زمان آموزش درمانگاهی. داده ها جمع آوری شد. اطلاعات استخراج شده از پرسشنامه با نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: براساس نتایج به دست آمده میانگین مجموع امتیازات از دید کارورزان برحسب درصد از این قرار است: حیطه کیفیت آموزش اعضای هیأت‌علمی: 2/55، امکانات و محیط فیزیکی: 54، مسائل مربوط به بیماران: 5/61، حضور کارورزان: 7/62، زمان: 52 و کیفیت آموزش رزیدنت :4/52 . میانگین مجموع امتیازات از دید کارآموزان بر حسب درصد: حیطه نحوه آموزش اعضای هیأت‌علمی: 3/42، امکانات و محیط فیزیکی: 2/45، حضور کارآموزان: 6/56، مسائل مربوط به بیماران: 1/36، زمان: 7/42 و کیفیت آموزش رزیدنت:9/29 گزارش شد. در هر دو گروه کارورز و کارآموز میانگین تعداد مناسب بیماران مراجعه کننده به هر درمانگاه با بیشترین میزان بازدهی آموزشی حداکثر 10 نفر گزارش شد. نتیجه‌گیری: برای ارتقای کیفیت آموزش سرپایی لازم است در هر 6 حیطه اهتمام بیشتری صورت گیرد. اساتید محترم با حضور به موقع و منظم خود در درمانگاه و نیز توجه بیشتر به امر آموزش در ارتقای این حیطه کوشا باشند ثانیاً بررسی کاملی در مورد امکانات و فضای فیزیکی هر درمانگاه به عمل آید و تغییرات عملی لازم صورت پذیرد.
其他摘要：Introduction: Ambulatory education has a great role in improving the abilities of medical students to encounter with common cases and according to Ministry regulations half of clinical education should be conducted in ambulatory seting.. This study is aimed at measuring quality of ambulatory education in Al-Zahra hospital, Isfahan, Iran. It can help to increase educational quality by recognition releif of current chalenges. Method: This study is a descriptive, cross sectional research. It was conducted by designing a questionnaire and completing it by 180 clerkship students and interns. The questionnire consist of six areas: attending physicians’ teaching quality, residents’ quality of teaching, physical environment and facilities, patients’ affair, intern presence in ambulatory setting and duration of ambulatory teaching. The validity of the questionnaire was confirmed by educational experts and its reliability was measured through a pilot study (α=0.92). Findings: The conclusions in group of interns were as following: The mean score of attending physicians’ teaching quality, residents’ quality of teaching, physical environment and facilities, patients’ affair, intern presence in ambulatory setting and duration of ambulatory teaching were: 55.2, 52, 54, 61.5, 62.7 out of 100, respectively. Coresponding of scores for was 42.3, 42.7, 45.2, 56.6, 36.1, respectively. By the way, in both groups, interns and clerkship students, the mean suitable number of patients refer to clinics with the best educational output was estimated about 10 persons per day. Discusion: In conclusion, to improve ambulatory education, attending physicians should come to clinics on time and stay for longer duration than past. In addition, physical environment and facilities of clinics should be modified according to number of stagers and interns.
