标题：تأثیرتدریس با تلفیق دو الگوی آموزشی همیاری و یادگیری در حد تسلط بر یادگیری مبحث علایم حیاتی: تجربه ای از دانشجویان پرستاری و اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی مشهد
其他标题：The Effect of Teaching Uning a Blend of Collaborative and Mastery of Learning Models, on Learning of Vital Signs: An Experiment onNursing and Operation Room Students of Mashhad University of Medical Sciences
摘要：مقدمه: انتقال اخبار ناگوار یکی از مشکل‌ترین وظایف پزشکان می‌باشد. فقدان آموزش کافی در این زمینه می‌تواند اثرات منفی بر رابطه پزشک با بیمار داشته باشد. در کشور ما این مهارت‌ها به طور مؤثر و گسترده در دانشکده‌های پزشکی آموزش داده نمی‌شوند. این مطالعه به منظور بررسی آگاهی و نگرش اساتید بالینی، پزشکان خانواده و اینترن‌های دانشگاه علوم پزشکی جهرم در زمینه انتقال خبر بد انجام گرفته است. روش‌ها: این مطالعه در سال 1387 در دانشگاه علوم پزشکی جهرم بر روی 40 عضو هیأت‌علمی بالینی، 22 پزشک خانواده و 30 کارورز انجام گرفت. پرسشنامه‌ای توسط محقق‌ساخته شده، سپس روا و پایا شد. اطلاعات با آزمون‌های ANOVA و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین نمره آگاهی و نگرش در گروه هیأت‌علمی به ترتیب 96/15 (در مقیاس 25) و 43/34 (در مقیاس 52)، در گروه پزشکان خانواده 72/16 و 22/35، و در گروه اینترن‌ها 26/15 و 43/33 بود. سطح آگاهی هر سه گروه متوسط و نگرش آنها نسبت به آموزش این مهارت‌ها مثبت ارزیابی شد. بین آگاهی و نگرش سه گروه اختلاف معنادار نبود (به ترتیب 095/0=p و 548/0=p). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و این که در شرایط فعلی یادگیری این مهارت‌ها از طریق غیر فعال و به روش آزمون و خطا است، به نظر می‌رسد تدوین برنامه مدون برای آموزش این مهارت‌ها در سطح دانشگاه‌های علوم پزشکی ضروری باشد.
其他摘要：Introduction: Pronouncing bad news is one of the most difficult duties of a physician. Lack of education in this field may negatively affect physician-patient relationship. These skills are not taught in our country vastly and effectively. The aim of this study was to assess knowledge and attitude of clinical teachers, family physicians and interns of Jahrom University of Medical Science about giving bad news. Methods: This study was conducted among a census sample of 40 clinical teachers, 22 family physicians, and 30 interns in 2009 in Jahrom University of Medical Sciences. A questionnaire was designed by the researcher, then its validity and reliability was determined. Data was analyzed by SPSS software using ANOVA and independent T test. Results: The average scores of knowledge and attitude were 15.96 (out of 25) and 34.43 (out of 52) among faculty members, 16.72 and 35.22 among family physicians, and 15.26 and 33.43 among interns group. Knowledge level in all 3 groups was medium and their attitudes toward training in these skills were positive. No significant difference was found between knowledge and attitude of these 3 groups (respectively: p=0.095 and p=0.548). Conclusion: According to the result of this study and considering the fact that these skills are currently learnt through inactive methods and via try & error technique, there is a real need for developing planned courses in Iranian medical universities.
