摘要：مقدمه: مشارکت در آموزش بالینی وظیفه تمام کسانی است که در ارائه مراقبت‌های بهداشتی نقش دارند. مشارکت پرستاران در ارائه آموزش‌های بالینی می‌تواند شکاف نظریه و عمل را کاهش دهد. این مطالعه با هدف شناسایی ساز و کارهای به کار گرفته شده توسط مدرسین پرستاری جهت جلب مشارکت پرستاران بالینی در آموزش انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه از نوع تحلیل محتوای کیفی است که در سال 88 انجام شد. مشارکت‌کنندگان در این پژوهش را 15 نفر مدرس بالینی پرستاری، پرستار بالینی، مدیر آموزشی و مدیر پرستاری بالینی دانشگاه‌های علوم پزشکی مشهد و تهران تشکیل می‌داد. روش جمع‌آوری داده‌ها مصاحبه نیمه ساختارمند بود. ابتدا نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انجام شد و سپس به روش گلوله برفی ادامه پیدا کرد و نمونه‌گیری تا اشباع داده‌ها ادامه یافت. کلیه مصاحبه‌ها ضبط و سپس دست‌نویس شد و با استفاده از روش مقایسه‌ای مداوم و به روش تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: از توصیف‌های غنی و عمیق مشارکت‌کنندگان، شش مضمون شامل «کسب قدرت مهارت»، «واقع‌گرایی»، «مسؤولیت‌پذیری»، «فروتنی»، «استفاده از تجارب مفید پرستاران» و «قاطعیت» به دست آمد. نتیجه‌گیری: مدرسین پرستاری از رویکردهای متنوع فردی جهت برقراری ارتباطات انسانی-حرفه‌ای مناسب با پرستاران بالینی و انتقال تجارب آنها به دانشجویان استفاده می‌کنند. لازم است ساز و کارهای فردی با رویه‌های سازمانی و در چارچوب برنامه‌های مشارکتی بین مؤسسات آموزشی و بالینی تقویت شود تا بر اثربخشی مدرسین پرستاری در ایفای نقش بالینی آنها افزوده شود.
其他摘要：Introduction: Parthnership in clinical education is a duty for all those involved in providing health care. Nurses’ involvement in clinical education can reduce the gap between theory and practice. This study aimed to identify the mechanisms used by nursing educators to attract staff nurses’ parthnership in the delivery of clinical education. Methods: This is a qualitative content analysis study performed in year 2009. Fifteen nursing clinical educators, staff nurses, educational managers, and nurse managers of Mashhad University of Medical Sciences and Tehran University of Medical Sciences participated in this study. Data was collected through semi-structured interviews. Primarily, purposeful sampling was performed and continued using snowballing method and continued until data saturation. All interviews were recorded and subsequently transcribed. The analysis was carried out by qualitative content analysis method. Results: Six themes were discovered through rich and deep descriptions by participants. These include acquiring skillfulness supremacy, being realistic, commitment and responsibility, modesty, using other nurses’ experiences, and assertiveness. Conclusion: Nursing educators use their special approaches to make effective and appropriate personal and professional relationships with clinical nurses and transfer their experiences to the students. These personal mechanisms should be systematically supported through incorporation within organizational programs shared by academic and clinical institutes. This will enhance the efficacy of nursing educators in accomplishing their clinical role
关键词：مؤسسات آموزشی و بالینی; مشارکت; پرستاران; مدرسین پرستاری; آموزش بالینی
其他关键词：Academic and clinical institutes; partnership; nurses; nursing teachers; clinical education.
