摘要：مقدمه: با توجه به این که عمده‌ترین علل مرگ و میر و کاهش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلب، ریشه در عملکرد خودمراقبتی نادرست دارد و کافی نبودن آگاهی بیماران به این مسائل دامن می‌زند، لذا مطالعه‌ای با هدف بررسی تأثیر آموزش مراقبت از خود، بر آگاهی و عملکرد بیماران مبتلا به نارسایی قلب در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام گرفت. روش‌ها: در یک مطالعه نیمه تجربی، 80 بیمار مبتلا به نارسایی قلب بستری در بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرمان با روش نمونه‌گیری آسان و تدریجی انتخاب و در دو گروه تجربی و شاهد قرار گرفتند. ابتدا میزان آگاهی و نحوه عملکرد هر بیمار در مورد مراقبت از خود، از طریق پرسشنامه و چک‌لیست محقق‌ساخته و پایا و روا از طریق مصاحبه و مشاهده گرفته شد، سپس هر بیمار گروه تجربی یک برنامه آموزشی شامل 4 جلسه آموزشی 20 دقیقه‌ای همراه با ارائه جزوه آموزشی به صورت انفرادی و پرسش و پاسخ دریافت کرد. سپس یک ماه بعد از ترخیص از هر یک از بیماران در دو گروه، آزمون نهایی به عمل آمد. مقایسه آگاهی و عملکرد دو گروه از طریق آزمونهای آماری ناپارامتری ویلکاکسون و مان ویتنی یو انجام شد. نتایج: رتبه آگاهی و عملکرد بیماران مبتلا به نارسایی قلب در کلیه حیطه‌های مراقبت از خود، قبل از مداخله بین دو گروه تجربی و شاهد، معنادار نبود. در حالی که این میانگین امتیازات بعد از مداخله در گروه تجربی و شاهد اختلاف معناداری داشت. به طوری که مقایسه تغییرات نشان داد که تغییرات آگاهی (02/7±81/18) و عملکرد (57/11±5/29) در گروه تجربی به طور معناداری بیش از تغییرات آگاهی (79/2±81/1) و عملکرد (28/1±43/0) در گروه شاهد بوده است که نشان‌دهنده تأثیر آموزش بر گروه تجربی بود. نتیجه‌گیری: به کار‌گیری برنامه آموزشی خودمراقبتی طراحی شده بر آگاهی و عملکرد بیماران مبتلا به نارسایی قلب در نمونه‌های مورد مطالعه مؤثر بوده است و آموزش یکی از روش‌های مناسب و لازم برای ارتقای مراقبت از خود است.
其他摘要：Introduction: The most important causes for mortality rate and poor quality of life in patients with heart failure arise from insufficient and inappropriate self-care. This study determines the effect of an educational self- care program on knowledge and performance in patients with heart failure. Methods: This quazi-experimental study included 80 patients with heart failure hospitalized in Kerman University hospitals. Patients were randomly assigned to experimental (n=40) and control (n=40) groups. First, background demographic, knowledge and performance data were collected through interview and observation, by a researcher made questionnaire. Then the patients in experiment group received 4 educational sessions each lasting twenty minutes during the hospital stay, and also were given an educational booklet review, while control patients received routine care. Data on all patients’ knowledge and performance was again collected at one month after discharge. The knowledge and performance of two groups were compared using Wilcoxon and Mann-Whitney U tests. Results: There was no statistically significant differences between the two groups in self-care knowledge and performance before intervention. One month after discharge, patients from both groups reported better self care knowledge and performance compared with their baseline, but patients from experimental group reported a significantly more increase in self-care knowledge and performance than patients from the control group(increase in knowledge score= 18.81 vs. 1.81 z= 7.56, p< 0.0001, in performance score= 29.50 vs. 0.43 z= 7.31, p 0.0001). Conclusion: This study demonstrated that the application of an instructional self-care program raises the awareness and improves the performance of the patients with heart failure
关键词：آموزش; برنامه خودمراقبتی; آگاهی; عملکرد; نارسایی قلب; بیماران قلبی
