摘要:مقدمه: آموزش پرستاری در ایران اگرچه از رشد و روند مثبتی برخوردار است ولی با چالشهایی مواجه است. وجود این چالشها اهمیت توجه به الزامات ارزیابی را بیشتر میکند. مطالعاتی در زمینه ارزیابی در آموزش پرستاری انجام گرفته است، اما مطالعهای در زمینه الزامات ارزیابی اثربخش در نظام آموزش پرستاری در ایران انجام نگرفته است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین الزامات ارزیابی اثربخش در نظام آموزش پرستاری انجام گردید. روشها: این پژوهش با رویکرد کیفی و با استفاده از روش تحلیل محتوا در سال 1389 انجام شد. دادههای این مطالعه از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با 21 نفر از صاحبنظران و صاحبان فرایند ارزیابی شامل اعضای بورد پرستاری، رؤسا و معاونین و اعضای کمیتههای ارزشیابی دانشکدههای پرستاری و مامایی تیپ یک به دست آمد. تجزیه و تحلیل دادهها به روش تحلیل محتوا انجام شد. نتایج: مضمونهای مرتبط با الزامات ارزیابی اثربخش در سه حیطه عوامل دروندادی، عوامل فرایندی و عوامل بروندادی نظام آموزشی به دست آمد. از حیطه عوامل دروندادی میتوان الزامات زیرساختی ارزیابی آموزشی، توجه به الگوها و رویکردهای مؤثر ارزیابی، بازنگری در ابعاد و اجرای ارزیابی، توجه به معیارهای پذیرش دانشجویان، ارزیابی مستمر دانشجویان، توجه به توانمندیهای مدرسین و مربیان بالینی و ارزیابی جامع از برنامه درسی را نام برد. مضمونهای حیطه عوامل فرایندی شامل؛ تطابق اهداف ارزیابی با استانداردها، بازنگری ابزارهای ارزیابی، تشکیل کمیته پیگیری و ارائه بازخورد، بهبود شرایط ارزیابان، توجه به ذینفعان و بهبود ارزیابی آموزش نظری و بالینی است. مضمونهای حیطه عوامل بروندادی شامل ارزیابی مؤثر از پیشرفت تحصیلی دانشجویان، برقراری ارتباط با دانشآموختگان، توجه به توانمندی دانشآموختگان، آموزش مداوم دانشآموختگان، پیشرفت تحصیلی دانشآموختگان، سرنوشت شغلی دانشآموختگان، تعیین شرط اجازه کار دانشآموختگان و توجه به تأثیرگذاری دانشآموختگان بر جامعه میباشند. نتیجهگیری: اثربخش نمودن ارزیابی در آموزش پرستاری، نیازمند الزامات متعددی است. به کارگیری این الزامات در هر سه حیطه درونداد، فرایند و بروندادهای آموزشی توسط مدیران آموزش پرستاری میتواند اثربخشی ارزیابی در آموزش پرستاری را بهبود بخشد. همچنین انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری است تا با مطالعات گستردهتر بتوان یک نظام ارزیابی کارا جهت آموزش پرستاری طراحی نمود.
其他摘要:Introduction: There are many studies about evaluation in nursing education and its problems in Iran, but no study has been reported on the requirements for effective evaluation. This study aimed to explore academic managers' perceptions about requirements for effective evaluation in nursing education in Iran. Methods: This qualitative study was performed in year 2010. Semistructured individual interviews were arranged for 21 academic nursing managers and experts. The interviews were tape-recorded and transcribed verbatim. The transcriptions were analyzed using content analysis method. Results: Requirements for effective evaluation emerged in three categories and each category included some themes: input issues (infrastructure requirements, consideration of appropriate evaluation policies and approaches, revision of evaluation tools, consideration of students admission criteria, continuous assessment of students, teachers’ competence, comprehensive evaluation of curricula) process issues (standardization of objectives, revision of evaluation tools, establishment of follow-up committees, improvement of evaluators’ conditions, consideration of stakeholders’ expectations, and improvement in evaluation of theoretical and clinical training), and output issues (effective evaluation of students’ academic achievement, maintaining contact with alumni, alumni competence, continuing education for alumni, academic progress of alumni, awareness of occupational situation, work licensure, and graduates’ impact on society). Conclusion: There are numerous requirements for making nursing evaluations effective. Providing these requirements in the three categories of educational inputs, processes and outputs may improve the effectiveness of current evaluations.Also further studies are essential to design an efficient evaluation system for nursing education.
关键词:نظام ارزشیابی; ارزیابی اثربخش; نظام آموزش پرستاری; پژوهش کیفی
其他关键词:Evaluation System; Effective evaluation; Nursing education; Qualitative study