摘要：مقدمه: آموزش اخلاق پزشکی در مشاغل گروه پزشکی موضوعی کلیدی است، زیرا اساس رابطه آنان با بیماران، یادگیری اخلاق است. اساتید یکی از عناصر مهم آموزش اخلاق پزشکی به شمار می‌روند، و از عوامل مهم شکل‌دهنده شخصیت اخلاقی و حرفه‌ای دانشجویان هستند. هدف این مطالعه تبیین چالش‌ها و مشکلاتی است که آموزش اخلاق پزشکی را تهدید می‌کند. روش‌ها: این مطالعه یک پژوهش کیفی، از نوع تحلیل محتوی است. چهارده نفر از اساتید اخلاق پزشکی دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران در سال 1389 در این مطالعه شرکت داشتند. داده‌ها از طریق مصاحبه نیمه‌ساختارمند جمع‌آوری و با رویکرد تحلیل محتوای کیفی (روش مایرینگ)، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: تجزیه و تحلیل مصاحبه‌ها با مشارکت‌کنندگان در مطالعه، منجر به استخراج سه درون‌مایه: 1-توانایی تخصصی اساتید اخلاق پزشکی 2-آموزش اخلاق پزشکی با روش‌های تدریس فعال 3- فاصله آموزش تئوری از عمل گردید. هر کدام از این درون‌مایه‌ها، شامل چندین طبقه اصلی و فرعی است که جنبه‌ای خاص از چالش‌های موجود در آموزش اخلاق پزشکی مرتبط با اساتید را توصیف می‌کنند. نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن است که اساتید پزشکی به طور اعم و اساتید اخلاق پزشکی به طور اخص نتوانسته‌اند نقش کلیدی خود را در ارتقا و رشد اخلاقی دانشجویان ایفا کنند. بدین منظور پیشنهاد شده است دوره‌های آموزش تخصصی کوتاه مدت اخلاق پزشکی و روش‌های تدریس فعال برای همه اساتید پزشکی برگزار گردد و همه اساتید پزشکی موظف شوند، با بهره‌گیری از الگوهای رفتاری، زمینه ظهور صلاحیت‌های اخلاقی و حرفه‌ای را به صورت عملی در دانشجویان فراهم نمایند.
其他摘要：Introduction: Medical ethics education is a key subject in medical occupations, as learning ethics is fundamental for their relationship with patients. Teachers are of the most important elements in medical ethics education, because they are one of the most important factors of forming the morality and the professional character in students. The aim of this study is to explain challenges and problems which threaten the medical ethics education. Methods: Fourteen medical ethics teachers of universities of medical sciences in Tehran took part in this qualitative content analysis study performed in year 2010. Data was collected through semi-structured interviews and analyzed via content analysis approach (Mayring method). Results: The analysis of participants’ interviews led to the extraction of three themes as follows: 1)professional capability of medical ethics teachers 2)medical ethics education using active teaching methods and 3)the gap between teaching in theory and practice. Each of these themes includes several major and minor classifications, each describe a specific aspect of existing challenges in medical ethics teaching related to the teachers. Conclusion: Results indicate that medical educators in general and medical ethics teachers in particular, haven’t been efficient enough in moral development of students. Therefore, short-term professional teaching courses on medical ethics and active teaching methods are suggested to be held for all medical teachers. Besides, all medical teachers are recommended to be obliged to, as behavioral models, facilitate moral and professional development of their students in practice.
