摘要：مقدمه: موفقیت سازمان در تحقق اهداف در گرو چگونگی اعمال مدیریت و سبک‌های مؤثر رهبری مدیر است. این امر در کلیه سازمان‌ها از جمله مراکز دانشگاهی صادق است. در تحقیق حاضر با بررسی سبک‌های رهبری و اثربخشی به بررسی رابطه اثربخشی رهبری و سبک رهبری در میان مدیران میانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان پرداخته شد. روش‌ها: پژوهش از نوع توصیفی است و جامعه پژوهش کلیه مدیران سطوح میانی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (رییس و یا معاون دانشکده) بودند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌ای مشتمل بر سه قسمت است: قسمت اول شامل سؤالاتی راجع به ویژگی‌های دموگرافیک قسمت دوم پرسشنامه بررسی سبک رهبری از باردنز و متزکاس و قسمت سوم پرسشنامه بررسی رهبری اثربخش از رمضانی است. سبک رهبری به سه دسته آزادمنشانه و آمرانه و تلفیقی طبقه‌بندی شد و اصول رهبری اثربخش برحسب امتیاز حاصله با عناوین: رهبری قوی، رهبری خوب، رهبری نیازمند به تلاش بیشتر و رهبری ضعیف توصیف گردید. و جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی استفاده شد. نتایج: بر اساس نتایج، میانگین سن آزمودنی‌ها 44.9 سال، 76 درصد مرد، میانگین سابقه کار برابر با 17.5 سال و سابقه مدیریت 7 سال و میانگین مدت آموزش کمتر از 1 ماه بود. 87 درصد از مدیران مدرک تحصیلی بالاتر از دکترا داشتند. در بخش دوم بررسی سبک رهبری 60 درصد از مدیران سبک رهبری آمرانه و 26 درصد مدیران سبک رهبری تلفیقی و البته در حد متوسط روبه ضعیف و 13 درصد از مدیران سبک رهبری آزادمنشانه داشتند و در بخش سوم بررسی رهبری اثربخش: 84 درصد رهبری را متناسب با رهبری قوی ارزیابی کرده‌اند و 16 درصد در حد خوب و هیچ یک رهبری خود را نیازمند به تلاش بیشتر و یا ضعیف ارزیابی نکرده بودند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد انتخاب مدیران با مرتبه مدارک آنها نه نوع مدارک مرتبط است طوری که 87 درصد مدیران با مدرک دکترا به بالا در شته‌های علوم پزشکی بوده‌اند. اکثراً رهبری را با انجام وظیفه یکسان دانسته و مطلوبیت را در بهره‌وری بیشتر می‌دانند و به جنبه انسانی آن توجه کمتری دارند. مدیران دانشگاه‌ها برای داشتن یک رهبری اثربخش لازم است دوره‌های رسمی و غیر رسمی مدیریت را گذرانده باشند و صرفاً افراد براساس مدارک بالاتر انتخاب نشوند.
其他摘要：Introduction: Achieving the organization goals depend on management and effective leadership styles. This is true in all organizations including academic centers. This study aimed to investigate leadership effectiveness and styles among the middle level managers of Isfahan University of Medical Science. Methods: This descriptive study was conducted on all middle level managers (head or deputy of faculties) of Isfahan University of Medical Sciences. Data collection was done using a questionnaire consisting of three parts: demographic characteristics, Metzcus & Burden’s leadership style questionnaire, and Ramazani’s effective leadership questionnaire. Leadership styles was classified into three categories: liberal (democratic), arrogant (authoritarian or dictator) and consolidated. The principles of effective leadership, based on obtained scores, were described as strong leadership, good leadership, leadership that requires more effort, and poor leadership. Data analysis was done using descriptive statistical methods. Results: Based on results, mean age was 44.9 years, 76% were men, mean work experience was 17.5, management experience was 7 years and mean training duration was less than one month. 87% of managers had postdoctoral degree. 60% of managers were dictator, 26% were consolidated and 13 percent of managers had a democratic leadership style. 84% of managers believed that their leadership is strong, 16 percent believed they are good leaders and none of them believed that their leadership requires more effort or is poor. Conclusion: It seems that current managers were selected based on their degree not they major. For most of them leadership was equal to duty performance. They believed that utility is in higher productivity and they paid less attention to its human aspects. University administrators need to pass formal and informal management courses in order to have an effective leadership and they should not be selected merely based on their academic degree.
关键词：سبک رهبری; رهبری اثربخش; مدیران; دانشگاه; آموزش
