摘要：چکیده مقدمه. ماهیت حوادث اورژانسی و خطرناک به گونه‌ای است که نیازمند اقدامات درمانی سریع می‌باشد. تحقیقات نشان می‌دهد پزشکان جوان هنوز در برخورد با شرایطی که جان بیمار را تهدید می‌کند, آمادگی کافی ندارند. با توجه به نیازی که در این زمینه احساس می‌شد، این پژوهش, با هدف بررسی تأثیر دوره آموزش اورژانس‌های شایع بر مهارتهای عملی دانشجویان پزشکی در برخورد با بیماران اورژانسی برگزار گردید. روش‌ها. این مطالعه مداخله‌ای نیمه تجربی به صورت پیش و پس آزمون در شهریور ماه 1381 در اورژانس بیمارستان آموزشی آیت‌اله کاشانی اصفهان به صورت یک دوره یک ماهه و در دو بخش عملی و نظری برگزار گردید و در آن 15 نفر از دانشجویان دوره بالینی پزشکی که حداقل بخش‌های جراحی و داخلی را گذرانده‌اند، شرکت کردند. نگرش دانشجویان در مورد توانایی‌های آنها در حیطه‌های مختلف در ابتدا و انتهای دوره توسط پرسشنامه بررسی گردید و اطلاعات به دست آمده توسط آزمون آماری ویلکاکسون (Wilcoxon) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. علاوه براین, پرسشنامه نگرش سنجی در مورد کل دوره آموزش در پایان دوره توسط دانشجویان تکمیل گردید و میانگین و انحراف معیار سؤالات آن محاسبه شد. نتایج. دانشجویان در اکثر حیطه‌های مورد نظر به جز در مورد اورژانس‌های مرتبط با گوش و حلق و بینی, توانایی خود را در پایان دوره بالاتر از قبل ارزیابی نمودند. بحث. این دوره یک ماهه با تأکید بر آموزش اورژانس‌های تروما برگزار گردید و نتایج حاصل، نشانگر تأثیر مثبت این دوره در افزایش اعتماد به نفس و توانایی دانشجویان در برخورد با بیماران ترومایی بود. به نظر می‌رسد اجرای وسیع و سازمان یافته‌تر این طرح‌ها به عنوان بخشی از آموزش، مفید می‌باشد.
其他摘要：Introduction. The medical emergencies need not only clinical skills but also proper capabilities of the physicians. Meanwhile, researches show that young physicians are not properly trained to encounter the events threatening patients' lives. So, this study was designed to investigate the effect of an innovative emergencies course on clinical skills of medical students facing emergency patients. Methods. A semi-experimental interventional study was performed as pre-test/post-test in September 2002 in Ayatollah Kashany teaching hospital affiliated to Isfahan University of Medical Sciences. The duration of the designed course was one month and had two theoretical and practical sections. Fifteen students who had passed internal medicine and surgery courses were chosen and divided into five groups. The students' attitude towards their capabilities to encounter emergencies was asked at the beginning and at the end of the course by questionnaires. Also, at the end, the students filled an attitude questionnaire regarding the whole course. The data was analyzed with Wilcoxon test. The mean and standard deviation were calculated. Results. In most fields except ear, nose and throat section (E.N.T.), students assessed their capabilities at the end of the course higher than before. Conclusion. This course was designed mostly on trauma emergencies. The result showed the positive effect of emergency medicine education in improving the self confidence and capabilities of medical students and revealed the need to include this course as a part of medical education.
