摘要：مقدمه: در نظام‌های آموزشی پیشرفته دنیا، اهداف و فعالیت‌ها را به طور مدام مورد بازنگری قرار می‌دهند تا به آموزش اثربخش دست یابند. دستیابی به آموزش اثربخش در پرستاری موجب کسب و ارتقای صلاحیت دانشجویان جهت ارائه مراقبت بهتر در جهان واقعی می‌شود. هدف از این مطالعه تبیین تجارب و درک دانشجویان پرستاری در مورد ویژگی‌های آموزش (نظری و بالینی) اثربخش می‌باشد. روش‌ها: این مطالعه کیفی با مشارکت 26 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه جندی شاپور اهواز با انجام مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته فردی و گروهی صورت گرفت. پس از کسب رضایت‌نامه، داده‌ها جمع‌آوری، ضبط، دست‌نویس و به روش تحلیل محتوا با رویکرد استقرایی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت حمایت از صحت و استحکام داده‌ها، معیار مقبولیت، تأیید‌پذیری و انتقال‌پذیری لحاظ گردید. نتایج: مضامین اصلی پژوهش شامل مهارت حرفه‌ای مدرس، توسعه شایستگی و توانایی دانشجو و ارزشیابی کارآمد است. مطابق با تجارب و درک دانشجویان مشارکت‌کننده، عملکرد حرفه‌ای مدرسان در انجام فعالیت‌های آموزشی، به کارگیری نتایج حاصل از بازخورد مؤثر و اجرای روند ارزشیابی کارآمد، نقش کلیدی داشته و موجب توسعه شایستگی و توانمندی دانشجو در ارائه مراقبت و اثربخشی آموزش می‌شوند. نتیجه‌گیری: ضعف در کارآمدی روند ارزشیابی و مهارت حرفه‌ای مدرسان موجب شده است دانشجویان، احساس شایستگی و توانمندی کافی برای مراقبت از بیمار نداشته باشند. لذا پیشنهاد می‌گردد برنامه‌ریزان و مدرسان پرستاری جهت اثربخشی هر چه بیشتر برنامه‌های آموزش پرستاری به هنگام بازنگری و اصلاح برنامه‌ها، تجارب دانشجویان را مدنظر قرار دهند.
其他摘要：Introduction: The world’s advanced educational systems continuously revise their objectives and activities to develop effective education. Reaching an effective nursing education can develop the students’ competency which in turn leads to provision of a more accurate and ideal care for patients in the real world. The aim of this study was to determine the nursing students’ perceptions and experiences regarding features of effective education (both theoretical and clinical). Methods: This qualitative study was carried out on 26 nursing students at Jondishapoor University of Medical Sciences, Ahvaz, Iran. The data was gathered through semi-structured interviews. After written consents, the interviews were recorded and transcribed. Data was analyzed through an inductive approach of content analysis. In order to support the validity and rigor of the data, different criteria such as acceptability, confirmability and transferability were utilized. Results: Three main themes were found as the factors involved in the effectiveness of education: 1) Teacher’s level of competency and expertise, 2)Development of students’ competency, proficiency, and professional skill and 3) Effective and valid evaluation. The participants believed these are the key factors to the development of capability among nursing students and enables them to provide more effective health care. Conclusion: Due to the existing weakness of teachers’ professional skill and their less-effective methods of teaching and evaluation, nursing students regard themselves as nurses who are not proficient and competent enough to take care of the patients. Consequently, in order to have a comprehensive and more effective nurse training programs, it is recommended that nursing teachers and planners utilize the students’ experiences and opinions when revising the present pedagogical programs.
