摘要：مقدمه: بدون آموزش بالینی، تربیت پرستاران کارآمد و شایسته هدفی دور از دسترس است. دانشجویان پرستاری از دوره آموزش بالینی به عنوان تنش‌زاترین دوره یاد می‌کنند. برنامه مربی همتا می‌تواند یکی از راهبرد‌های مؤثر برای کاهش استرس دانشجویان در محیط بالینی باشد. هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر اجرای برنامه گروه همتایان بر عوامل تنش‌زای محیط بالینی دانشجویان پرستاری می‌باشد. روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی 44 نفر از دانشجویان ترم دوم پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه به صورت سرشماری انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (21 نفر) و مداخله (23 نفر) تقسیم شدند. در گروه مداخله به ازای هر 5-4 نفر یک دانشجوی ترم 7 پرستاری به عنوان داورهمتا نقش راهنمایی و حمایت دانشجویان را بر عهده گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها، نسخه فارسی فرم بررسی عوامل تنش‌زای محیط بالینی تدوین شده توسط کک و کلیهامر بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری کای دو، ویلکاکسون، من‌ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین نمرات عوامل تنش‌زای بالینی دانشجویان گروه مداخله از 45/50 به 9/41 بعد از اجرای برنامه گروه همتایان کاهش یافت. آزمون آماری ویلکاکسون نیز این اختلاف آماری را معنادار نشان داد (001/0p=). در گروه کنترل میانگین نمرات عوامل تنش‌زای بالینی دانشجویان قبل و بعد از مداخله را از نظر اختلاف آماری معنادار نشان نداد (06/0p=). نتیجه‌گیری: آموزش بر اساس برنامه گروه همتایان باعث کاهش عوامل تنش‌زای محیط بالینی دانشجویان پرستاری می‌شود. بنابراین پیشنهاد می‌شود از این روش در آموزش بالینی استفاده شود.
其他摘要：Introduction: Without clinical education, efficient nursing education is hardly achievable. Nursing Students recall clinical education as their most stressful course ever. Peer mentoring may be one of the strategies to reduce student stress in the clinical environment. The purpose of this study is to examine the effects that a peer mentoring program has on nursing students’ stress factors in clinical environment. Methods: This research is a quasi-experimental study on 44 second-semester nursing students of Urmia Nursing and Midwifery School who were selected through census. They were randomly divided into two groups as control (21) and intervention (23). In intervention group, a 7th semester nursing student mentor took the responsibility of guiding and supporting each group of 4-5 second semester students. The instrument for data collection was the Farsi version of Clinical Experience Assessment from developed by Kack & Kleehammer. Data were analyzed using Chi², Wilcoxon, and Mann-Whitney test. Results: Clinical Stressor Scores of students in the intervention group declined from 50.45 to 41.9. Wilcoxon test also showed a significant statistical difference (P=0.001). In the control group, no significant difference before and after the intervention (P=0.06) was seen. Conclusion: Peer mentoring program leads to a reduction in nursing students’ stressors in clinical environment. Therefore, it is recommended to use this method in clinical education
关键词：برنامه گروه همتایان; عوامل تنش‌زا; آموزش بالینی; محیط آموزشی
