摘要：مقدمه: هوش معنوی به عنوان زیربنای باورهای فرد نقش اساسی در زمینه‌های گوناگون زندگی انسان به ویژه تأمین و ارتقای سلامت روانی دارد. از طرفی نقش شادی در بهداشت روانی، سلامت جسمانی، و مشارکت اجتماعی کارآمد، بسیار مهم شمرده می شود. هدف این پژوهش، تعیین رابطه‌ی بین هوش معنوی با شادکامی و پیشرفت تحصیلی است. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 353 دانشجوی رشته‌های پرستاری، مامایی و پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 91-90 به روش نمونه‌گیری سرشماری شرکت کردند. پرسشنامه‌های مورد استفاده شامل: پرسشنامه‌ی هوش معنوی علی بدیع و شادکامی آکسفورد بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی، آنالیز واریانس و آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره کل پرسشنامه هوش معنوی 83/18±93/152 (از حداکثر 210) و میانگین نمره شادکامی 12/16±33/48 (ازحداکثر 87) بود. رابطه مستقیم و معنادار متوسطی بین این دو نمره وجود داشت (0001/0p= و 6/0r=). بین میانگین هوش معنوی و پیشرفت تحصیلی نیز رابطه مثبت معنادار بسیار ضعیفی بود (041/0p= و 12/0r=). میانگین نمره شادکامی با پیشرفت تحصیلی رابطه‌ی معناداری نداشت (05/0p>). میانگین هوش معنوی در زنان (45/19±32/154) و در مردان (11/17±74/149) تفاوت آماری معناداری داشت (048/0=P و 99/1=t). میانگین نمره شادکامی در بین رشته‌های مورد بررسی (020/.=p و 94/3=F) و افراد با وضعیت اقتصادی مختلف، متفاوت(008/.=p و 98/3=F) بود. هم‌چنین میانگین نمره هوش معنوی نیز در رشته‌های مختلف (027/.=p و 65/3F=) و وضعیت اقتصادی مختلف تفاوت معناداری (007/.=p و 15/4F=) داشت. نتیجه‌گیری: هوش معنوی بالاتر با شادکامی بیشتر و پیشرفت تحصیلی دانشجویان همراه بود. به نظر می‌رسد ارتقای هوش معنوی باعث داشتن یک روحیه شاد و پیشرفت تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی و در نتیجه بهبود کیفیت مراقبت از بیمارانشان می‌شود.
其他摘要：Introduction: Spiritual intelligence as the foundation of one's beliefs has a crucial role in different aspects of human life particularly in provision and promotion of mental health. On the other hand, the role of happiness in mental health, physical health, and efficient social partnership is considered to be very important. The purpose of this study was to examine the relationship between spiritual intelligence, happiness and academic achievement in students of Qom University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive, analytical research conducted in 2011-2012, a census sample of 353 medical, nursing, and midwifery students were studied. Data gathering tools included the Oxford Happiness Questionnaire and spiritual intelligence Questionnaire of Badie. Data were analyzed via ANOVA, Pearson correlation, and t test. Results: The mean and standard deviation for total score of spiritual intelligence and happiness were 152.93±18.83 (out of 210) and 48.33±16.22 (out of 87), respectively. A direct, significant, and moderate relationship existed between the spiritual intelligence and happiness scores(r=0.599, p=0.0001).There was a weak but significant relationship between the spiritual intelligence and academic achievement(r=0.12, p=0.041). Mean score for happiness was not correlated with academic achievement (p>0.05). The mean score of spiritual intelligence in males (149.74±17.11) was significantly different(t=3.98, p=0.048) from that of females (154.32±19.45). Also statistically significant differences were observed in the mean scores of happiness among students with different fields of study(F=3.94, p=0.020) and also with different economic status were significantly different (F=3.98, p=0.008). Mean scores of spiritual intelligence of students with different fields of study (F=3.65, p=0.027) and with different economic status (F=4.15, p=0.007) were also significantly different. Conclusion: Higher spiritual intelligence was associated with more happiness and academic achievement of students. It seems that promotion of spiritual intelligence creates a cheerful mood and promotes academic achievement of students of medical sciences and thus improves the quality of medical care to patients.
