摘要：مقدمه: پزشکان عمومی داوطلب در برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع باید برای ارائه خدمات و مراقبت‌های لازم به جمعیت تحت پوشش خود آماده گردند. هدف مطالعه حاضر، تعیین و اولویت‌بندی نیازهای آموزشی این پزشکان در حیطه‌های وظایف ابلاغ شده به پزشک خانواده جهت طراحی برنامه‌های توانمند‌سازی آنان بود. روش‌ها: این مطالعه توصیفی مقطعی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1391 انجام شد. در این مطالعه 507 نفر از جامعه هدف به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای شرکت کرده و پرسشنامه را به روش خودایفا تکمیل کردند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه‌ای محقق‌ساخته و خودایفا شامل 60 گویه ( با مقیاس 1 تا 5) بود که نظر پزشکان عمومی داوطلب در برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع را در مورد شدت نیاز ایشان به آموزش در زمینه وظایف پزشکان در سه حیطه‌ی مصوب دستورالعمل برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع در مناطق شهری (نسخه 02) می پرسید. تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی انجام پذیرفت. نتایج: بیش‌ترین میانگین نمره نیاز آموزشی این پزشکان در زمینه اقدامات اولیه در اورژانس‌های تنفسی(01/1±93/3) ، انجام CPR و لوله‌گذاری تراشه(08/1±93/3)، مراقبت از بیماران مسموم(94/0±76/3)، اختلالات شایع روانپزشکی(92/0±79/3) و سامانه خدمات سلامت ایرانیان(92/0±77/3) بود. کم‌ترین میانگین نمره نیاز آموزشی مربوط به روش‌های پیشگیری از بارداری(09/1±99/2)، مهارت‌های ارتباطی با بیمار و در محیط کار(06/1±06/3)، اصول و مهارت‌های مشاوره تنظیم خانواده(04/1±16/3)، مراقبت از بیماری‌های قابل پیشگیری با واکسن(97/0±24/3) و نحوه آموزش سلامت(98/0±24/3) بود. نتیجه‌گیری: آموزش اقدامات اولیه و تدبیر فوریت‌ها در برنامه‌های آموزش مداوم باید توسط مسؤولان برنامه‌های بازآموزی و برنامه پزشک خانواده و نظام ارجاع در اولویت قرار گیرد. تأکید بر اهداف برنامه پزشک خانواده یعنی مدیریت و ارائه خدمات سلامت باید هم‌زمان با طراحی و اجرای آموزش بسته‌های خدمتی سلامت نیز انجام شود.
其他摘要：Introduction: General practitioners who intend to work as “family physician” in Iranian National Family Physician Program should be ready to provide necessary care and services for the population under their coverage. The aim of this study was to survey and prioritize their educational needs required for the determined tasks in order to design proper educational programs. Methods: This cross-sectional descriptive survey was performed in Isfahan University of Medical Sciences in 2012. A stratified random sample of 507 general practitioners volunteering for “family physician” program was selected. A researcher-made questionnaire including 60 items (each item represented a physician’s task) asked their felt need to training (scored from 1-5, in three main task domains according to the legislated national guideline (02 edition). Data analysis was done using descriptive and inferential statistics. Results: The highest mean scores were in the fields of primary care in respiratory emergencies (3.93±1.01), performing CPR and intubation (3.93±1.08), poisoning care (3.76±0.94), common psychiatric disorders (3.79±0.92), and the portal for Iranian Health Care System (3.77±0.92). But, contraception methods (2.99±1.09), communication skills with patients and in work place (3.06±1.06), principles and skills of family planning and counseling (3.16±1.04), caring of vaccine-preventable diseases (3.24±0/97) and methods of health education (3.24±0.98) had the least mean scores, so could have the lowest learning priorities. Conclusion: Primary care and management of emergencies should be considered the priorities of continuous medical education (CME) for family physicians. The goals of “family physician” program such as management and providing health care services should be emphasized in designing and implementing health service packages as well.
关键词：پزشک خانواده; نیازسنجی; پزشک عمومی; دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
其他关键词：Family Physician; Needs Assessment; General Practitioner; Isfahan University of Medical Sciences
