摘要：مقدمه: بهزیستی روانی جزء روانشناختی کیفیت زندگی می‌باشد و انعکاس دهنده خلق مثبت، سرزندگی و علاقه به محیط است. به لحاظ نظری، انواع دلبستگی می‌تواند از طریق الگوهای ارزیابی استرس با بهزیستی روانی مربوط باشد. از جمله این الگوهای ارزیابی استرس می‌توان به تاب‌آوری و تنظیم هیجانی اشاره کرد. پژوهشگران معتقدند که دلبستگی، تاب‌آوری و تنظیم هیجانی به عنوان تعیین‌کننده‌های مهم سلامت روانی و به طور دقیق بهزیستی روانی شناسایی شده‌اند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک‌های دلبستگی، تنظیم هیجانی و تاب‌آوری، با بهزیستی روانی دانشجویان علوم پزشکی بود. روش‌ها: در این پژوهش توصیفی همبستگی 200 نفر از دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه سمنان به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها به وسیله پرسشنامه‌های سبک‌های دلبستگی، بهزیستی روانی، تاب‌آوری و تنظیم هیجانی جمع آوری گردید و با آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بین دلبستگی ایمن(42/0)، و ارزیابی مجدد(37/0) با بهزیستی روانی رابطه مثبت و معناداری(05/0>p) وجود داشت. رابطه سرکوبی(05/0p p) تبیین نمودند. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که سبک‌های دلبستگی، تاب‌آوری و تنظیم هیجانی، پیش‌بینی‌کننده مناسبی برای بهزیستی روانی می‌باشد. بنابراین تشکیل شبکه‌های قوی از حمایت اجتماعی و ارتباطات بین فردی از طریق برنامه‌های مختلف دانشگاهی، به منظور بالابردن بهزیستی و سلامت روانی دانشجویان توصیه می‌شود.
其他摘要：Introduction: Psychological well-being, reflecting positive mood, vitality, and interest in milieu, is a part of quality of life psychology. Attachment styles could be theoretically linked to well-being through stress appraisal patterns that include emotion regulation and resilience. Researchers believe that attachment, resilience, and emotion regulation have generally been identified as important determinants of psychological health or specifically spoken, psychological well-being. The aim of this study is to investigate the relationship of attachment styles, emotion regulation and resilience with well-being among students of medical sciences. Methods: In this descriptive correlation investigation, study population included 200 medical sciences students of Semnan University selected through convenience sampling. Data was collected using questionnaires of attachment styles, emotion regulation, resilience and wellbeing. Data was analyzed using Pearson correlation and regression. Results: A significant positive relationship was observed between secure attachment (0.42) and reappraisal (0.37) to psychological well-being (p<0.05). In addition, the relationship of suppression (r=-0.42, p<0.05), preoccupied attachment (r=-0.23, p<0/05), and fearful attachment (r=-0.17 p<0.01) with well-being is significant and negative. Moreover, the results of stepwise regression analysis showed that suppression first and then secure attachment, reappraisal, resilience and fearful attachment style respectively have a significant role in predicting psychological well-being and predictor variables explain totally (0.34) of variations in psychological well-being (p<0.0001). Conclusion: The results indicate that attachment styles, resilience, and emotion regulation are proper predictors for psychological well-being. Therefore, forming strong networks of social support and interpersonal communication through academic programs is highly recommended to enhance students’ psychological well-being and mental health.
关键词：سبک‌های دلبستگی; تنظیم هیجانی; تاب‌آوری; بهزیستی روانی; دانشجویان علوم پزشکی
其他关键词：Attachment Styles; Emotion Regulation; Resilience; Well-Being; Medical Sciences Students
