摘要：مقدمه: فرایند آموزش به عنوان یکی از پایه‌های مهم توسعه در جوامع بشری می‌باشد. ظهور علم فن‌آوری اطلاعات با ایجاد روش‌های متنوع، فرایند آموزش را تحت تأثیر قرار داده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی زیرساخت‌ها و آمادگی اساتید دانشگاه علوم پزشکی قزوین جهت پیاده‌سازی آموزش الکترونیک می‌باشد. روش‌ها: در این مطالعه توصیفی از یک پرسشنامه با مقیاس لیکرت که در 5 زیر حیطه آمادگی فرهنگی، بستر تکنولوژی، دانش، پذیرش دانشجویان و دسترسی طبقه‌بندی شده بود، جهت بررسی آمادگی 70 نفر از اعضای هیأت‌علمی استفاده شد. آمادگی زیرساخت‌های تکنولوژی، برنامه استراتژیک، چارت سازمانی، تجهیزات، تهیه محتوا و وضعیت منابع نیز با یک چک لیست ارزیابی گردید. نتایج: میانگین نمره آمادگی برای راه‌اندازی آموزش الکترونیک در حیطه‌های مختلف، به ترتیب 37/0±36/3 برای آمادگی فرهنگی، 49/0±7/2 بستر تکنولوژی، 38/0±69/3 دانش، 66/0±30/3 پذیرش دانشجویان و 77/0±96/1 برای دسترسی بود. نمره پذیرش آموزش الکترونیک در زنان به طور معناداری بیشتر بود. هشتاد درصد از افراد زیرساخت‌های مربوط به دسترسی و 90% ایشان زیرساخت‌های مربوط به وضعیت نیروی انسانی را مهم‌ترین مشکلات در بخش زیرساخت‌ها معرفی کردند. نتیجه‌گیری: به طور کلی وضعیت پذیرش آموزش الکترونیک در دانشگاه علوم پزشکی قزوین مطلوب است؛ هر چند ضعف زیرساخت‌ها شامل نیروی انسانی، دسترسی و تخصیص عادلانه منابع مالی به عنوان عوامل بازدارنده راه‌اندازی آموزش الکترونیک می‌باشند. با توجه به نگرش مثبت به این شیوه آموزشی، می‌توان با تمرکز بر روی این موارد نسبت به راه‌اندازی آموزش الکترونیک در دانشگاه اقدام کرد.
其他摘要：Introduction: Education is a key element for society development. Introducing new methods of education, information and communication technology have influenced learning and teaching procedures. The aim of this study is to evaluate the infrastructures and faculty members’ preparedness of Qazvin University of Medical Sciences for implementing e-learning. Methods: In this descriptive study, a 5-point Likert scale was categorized in 5 domains including cultural, technological, knowledge, student acceptance, and availability. Then it was distributed to 70 medical faculty members. A checklist was used to assess preparedness of technology infrastructure, strategic plan, organizational chart, content preparation equipment, and resources. Results: Mean scores of readiness for launching e-learning program were respectively 3.36±0.37 for cultural domain, 2.7±0.49 for technological domain, 3.69±0.38 for knowledge, 3.30±0.66 for student adoption, and 1.96±0.77 for availability. E-learning acceptance was significantly higher among females. Eighty percent indicated infrastructures of availability and 90% noted human resource as the most critical problems among infrastructures. Conclusion: In general the level of admitting e-learning in university is desirable, however weakness in some infrastructures including human resource, availability, and fair allocation of financial resources are identified as barriers to launch e-learning. According to the positive attitude of faculty members to this method of learning, it seems that e-learning could be successfully applied by focusing on above-mentioned shortcomings.
关键词：آموزش الکترونیک; آمادگی سازمان; زیرساخت‌های آموزش; دانشگاه علوم پزشکی
其他关键词：E-Learning; Organizational Preparedness; Education Infrastructures; Medical University
