摘要：مقدمه: علی‌رغم اهمیت ارزشیابی صلاحیت بالینی در برنامه آموزش پرستاری، هنوز بر سر ویژگی‌های مطلوب (شاخص‌های) روش‌های ارزشیابی صلاحیت بالینی توافق وجود ندارد. لذا هدف از این مطالعه شناسایی شاخص‌های ارزشیابی صلاحیت بالینی و نیز بررسی دیدگاه اساتید بالینی در مورد آنها است. روش‌ها: این مطالعه با بهره‌گیری از روش ترکیبی (Mixed method) در سه مرحله متوالی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. ابتدا شاخص‌های ارزشیابی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری با استفاده از منابع مختلف کتابخانه‌ای و بانک‌های اطلاعات گردآوری شد. در مرحله دوم ضمن مشارکت نمونه‌ای هدف‌مند از 23 مشارکت کننده (17 نفر از دانشجویان پرستاری، 4 نفر از اساتید بالینی و نیز 2 نفر از کارکنان حرفه‌ای پرستاری)، شاخص‌های به دست آمده ویرایش، تکمیل و طبقه‌بندی شدند. نهایتاً با بهره‌گیری از روش سرشماری و استفاده از پرسشنامه با لیکرت 4 نقطه‌ای ، دیدگاه 47 نفر از اساتید بالینی پرستاری به شاخص‌ها مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تحلیل اطلاعات از روش تجزیه و تحلیل کیفی و آمار توصیفی استفاده شد. نتایج: حاصل تحلیل داده‌های کیفی، شناسایی 5 طبقه اصلی و 44 زیر طبقه از شاخص‌ها (ویژگی‌های مطلوب) روش‌های ارزشیابی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری بود، که عبارتند از ویژگی‌های مطلوب زمینه/ شرایط ارزشیابی، محتوای ارزشیابی، فرآیند ارزشیابی، روش نمره‌دهی و پیامد ارزشیابی. میانگین امتیاز دیدگاه اساتید بالینی پرستاری در مورد اهمیت و قابلیت دستیابی به هر یک از شاخص‌ها توصیف شده به ترتیب بیش‌ترین و کم‌ترین میانگین (انحراف معیار) مربوط به شاخص‌های "پیوند دادن آموزش نظری به آموزش بالینی" و "بهره‌گیری از فن‌آوری‌های نوین" به ترتیب شامل 49/0±81/3 و 9/0±74/2 بودند. نتیجه‌گیری: این مطالعه، شاخص‌های مهمی از ارزشیابی صلاحیت بالینی پرستاری را نشان می‌دهد که با توجه به موافقت بالای اساتید بالینی پرستاری به اهمیت آنها، می‌توان برای ارتقای روش‌های ارزشیابی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری مورد استفاده قرار داد.
其他摘要：Introduction: Despite importance of evaluating students’ clinical competencies through nursing education program, there is still controversy about optimum characteristics (indices) of clinical evaluation methods and there is no consensus. This study was performed to determine optimum characteristics of clinical competencies’ evaluation and to assess clinical nursing teachers’ viewpoints. Methods: This mixed method study carried out in three subsequent phases in Isfahan University of Medical Sciences, Iran. Firstly, the criteria for evaluationg nursing students’ clinical competencies were extracted from different sources such as libraries and databases. In the second phase in which nursing students (n=17), clinical teachers (n=4) and nursing professionals (n=2) participated the extracted criteria were revised, completed and categorized. Finally a 4point Likert scale questionnaire was utilized to get the views of a census sample of 47 clinical nursing teachers about the evaluation criteria. Data were analyzed through qualitative and quantitative methods and descriptive statistics. Results: Qualitative data analysis led to identify 5 main themes and 44 subthemes of criteria (optimum characteristics) for clinical evaluation methods namely criteria for evaluation context, criteria for evaluation content, criteria for evaluation process, criteria for grading students and criteria for evaluation outputs. The maximum and minimum of the mean scores (Standard Deviations) of the clinical nursing teachers’ views about the importance of the criteria were 3.81±0.49 and 2.74±0/9 that were related to “linking the theoretical and clinical education” and “using new information technology” respectively. Conclusion: This study introduces some important characteristic of clinical competency evaluation methods. Considering the high agreement of clinical nursing teachers with importance of the extracted criteria, it would be worthwhile to use them to improve clinical competency evaluation methods for nursing students.
