标题：ارتباط تعویق آکادمیک با موفقیت و خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران سال 1391
其他标题：The Relationship between Academic Procrastination, Academic Achievement, and Self-Efficacy in Nursing Students of Tehran University of Medical Sciences
摘要：مقدمه: اکثر دانشجویان به طور مداوم در انجام فعالیت‌های علمی خود تعویق دارند. با این‌حال افراد دارای سطوح بالای خودکارآمدی، معمولاً تکالیف را به عنوان چالش‌هایی می‌بینند که باید بر آن‌ها تسلط یابند. هدف این پژوهش بررسی ارتباط تعویق آکادمیک با موفقیت و خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران است. روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی از نوع همبستگی است. نمونه‌های پژوهش دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران بودند که با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای با تخصیص متناسب انتخاب شدند. دادهها از طریق پرسش‌نامه مربوط به تعویق آکادمیک، خودکارآمدی تحصیلی و موفقیت تحصیلی دانشجویان(میانگین نمرات ترم‌های قبلی) جمع‌آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و استنباطی ( آزمون‌های همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس و t تست) استفاده شد. نتایج: همبستگی خطی معنادار و معکوسی بین نمره تعویق آکادمیک با نمره خودکارآمدی و موفقیت تحصیلی در دانشجویان پرستاری وجود داشت(001/0P≤) به طوری که هر چقدر نمره تعویق آکادمیک دانشجویان بیش‌تر بود، نمره خودکارآمدی تحصیلی و موفقیت تحصیلی کاهش و با افزایش نمره خودکارآمدی تحصیلی، موفقیت تحصیلی بیش‌تر می‌شد. از میان متغیرهای دموگرافیک، جنس با تعویق آکادمیک و خودکارآمدی تحصیلی و سن با موفقیت تحصیلی ارتباط بیش‌تری داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه احتمالابا افزایش تعویق آکادمیک، موفقیت و خود کارآمدی تحصیلی کاهش می‌یابد، ضروری است که مطالعات تکمیلی جهت بررسی علل تعویق آکادمیک و روش‌های بهبود خودکارآمدی و موفقیت تحصیلی انجام گیرد.
其他摘要：Introduction: Most college students continuously procrastinate on academic tasks. Yet, those with higher levels of self-efficacy usually consider assignments as challenges to overcome. The aim of this study was to investigate the relationship between academic procrastination, academic achievement, and self-efficacy in nursing students of Tehran University of Medical Sciences. Methods: This cross-sectional correlation study was performed on a sample of undergraduate nursing students on semesters 3 to 6 and graduate nursing students on semesters 2 and 4 who were selected through modified cluster sampling method. Data was collected through questionnaires of procrastination assessment student scale, academic self-efficacy scale and academic achievement (grade point averages of preceding semesters). Data was analyzed using descriptive and inferential statistics (Pearson correlation, ANOVA, and t-test). Results: There was a significant inverse linear relationship between self-efficacy and academic procrastination achievement in nursing students (p<0.001) so that if the academic procrastination increased, academic achievement and self-efficacy would decrease and if the academic self-efficacy increased, academic achievement would increase. Among the demographic variables, gender was more associated with academic procrastination and academic self-efficacy while age was more associated with academic achievement. Conclusion: Considering the finding that increase in academic procrastination will decrease academic achievement and self-efficacy, complementary studies are needed to investigate causes of academic procrastination and ways to improve academic achievement and self-efficacy.
