摘要:مقدمه: در کنار کاربردهای صلحآمیز پرتوهای یونساز کاربردهای مخرب آنها همواره حیات امروز جامعه بشری را تهدید میکند. یکی از اقدامات عمده در بلایا و حوادث از جمله حوادث پرتویی رسیدگی به موقع و مراقبت پزشکی افراد حادثه دیده است و امروزه آشنایی با مقابله در برابر حوادث هستهای و پرتویی بخشی از آموزش مراقبتی مدرن را به خود اختصاص داده است. هدف از این مطالعه، بررسی آگاهی اساتید پرستاری و پرستاران بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از حوادث پرتویی و نحوه مقابله با آن بود. روشها: در این مطالعه توصیفیمقطعی، آگاهی 124 نفر از پرسنل پرستاری سه مرکز درمانی و اساتید پرستاری با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته مورد بررسی قرار گرفت. پس از جمعآوری اطلاعات، دادهها با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: 5/80% واحدهای مورد پژوهش زن و 5/19% مرد بودند. میانگین سن واحدهای مورد پژوهش (74/8±) 78/35 سال بود. از نظر مدرک تحصیلی، بیشتر واحدهای مورد پژوهش در بیمارستانهای منتخب، دارای مدرک کارشناسی بودند. آگاهی افراد شرکتکننده در این مطالعه از تجهیزات مانیتورینگ پرتوهای رادیواکتیو (29/68%)، آگاهی از رفع آلودگی مواد رادیواکتیودر محیط بیمارستان(5/52%)، آشنایی با پروتکل درمانی خاصی برای درمان مصدومین هستهای(1/52%)، آگاهی از روشهای حفاظت از خود در شرایط یک حادثه هستهای(57%) و آشنایی به پروتکل خاصی برای گزارش کردن موارد آسیب با تابشهای هستهای(5/47%) بود. نتیجهگیری: با توجه به یافتههای حاصل از مطالعه و اهمیت آشنایی پرستاران دنیای امروز با امر مراقبت و درمان مصدومین حوادث پرتویی، اهمیت هرچه بیشتر گنجاندن مباحث مربوط به این مسأله در برنامه درسی دانشجویان پرستاری و نیز برنامهریزی برای آموزش مداوم پرسنل پرستاری امری ضروری به نظر میرسد.
其他摘要:Introduction: Along with peaceful uses of ionizing radiation, its destructive applications have always threatened human life. One of the most important actions in calamities and disasters especially radiological and nuclear catastrophes is immediate assistance and medical care for victims. Therefore, knowing how to cope with nuclear and radiological disasters has become a part of modern care education nowadays. The purpose of this work is to study awareness of nursing faculty members and nurses in hospitals affiliated to Isfahan University of Medical Sciences about radiological accidents and how to deal with it. Methods: In this descriptive cross-sectional study, we investigated the awareness of nursing faculties and nursing personnel (n=124) in three health care centers using a researcher-made questionnaire. After data collection, it was analyzed using descriptive statistics. Results: According to the findings, 80.5 percent of subjects were female and 19.5 percent were male. The average age of subjects was 35.78±8.74 years. The majority of subjects in selected hospitals had bachelor's degree. Participants’ awareness was 68.29% for monitoring radiation equipments, 52.5% for decontamination radioactive materials in hospital, 52.1% for familiarity with certain therapeutic protocols for treating nuclear victims, 57% for self-protection methods in terms of a nuclear accident, and 47.5% for specific protocols for reporting nuclear radiation damages. Conclusion: With regard to the findings of this study and the importance of nurse’s knowledge of caring and treating victims of radiological accidents, it necessary to include related contents in nursing curriculum and continuing education programs.
关键词:آگاهی; برنامه درسی ;حوادث پرتویی; مصدومین هستهای; پرستار;دانشجوی پرستاری