摘要：مقدمه: یکی از اصلی‌ترین و مهم‌ترین اهداف اولیه آموزش پرستاری توسعه تفکر انتقادی است. تفکر انتقادی جزء مکمل پرستاری شناخته شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیریک روش فعال آموزشی بر میزان تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری انجام شده است. روش‌ها: این مطالعه مداخله‌ای از نوع نیمه تجربی است. که بر روی 60 نفر از دانشجویان سال آخر پرستاری (در هر گروه 30 نفر) انجام شده است. در شروع مطالعه پرسشنامه تفکر انتقادی کالیفرنیا توسط واحد‌ها تکمیل شد.گروه مداخله تحت آموزش با شیوه‌ای فعال بر پایه طرح سؤالات تفکر انتقادیبه مدت 9 جلسه در بالین قرار گرفت. پس از پایان آخرین جلسه آموزشی، پرسشنامه توسط آزمودنی‌ها مجدداً تکمیل شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی مستقل و تی زوج انجام شد. نتایج: دو گروه قبل از مطالعه تفاوت معناداری از نظر متغیرهای زمینه‌ای نداشتند. در آزمون تفکر انتقادی تفاوت معنادار آماری در گروه کنترل قبل و بعد از مداخله دیده نشد، اما در گروه مداخله تفاوت معنادار آماری وجود داشت (001/0>p) و روش فعال آموزشی باعث ارتقای سطح تفکر انتقادی در گروه مداخله شد. این روش فعال آموزشی موجب تقویت تفکر انتقادی در دانشجویان شد و برنامه معمول آموزش بالینی در گروه کنترل نتوانست مهارت‌های تفکر انتقادی دانشجویان را بهبود بخشد. نتیجه‌گیری: افزایش نمرات دانشجویان در نمره کل مهارت‌های تفکر انتقادی، مهارت‌های تجزیه و تحلیل و استدلال استقرایی بازتاب ارزشمندی از تأثیر روش فعال آموزشی بردانشجویان دارد.
其他摘要：Introduction: One of the most important and basic goals of nursing education is the development of critical thinking. Critical thinking is known as an integral component of nursing. This study investigated the effect of an active educational method on nursing students’ critical thinking capability. Methods: This is a quasi-experimental interventional study performed on 60 nursing students (30 in each group). First, California Critical Thinking test questionnaire were filled by the participants. The intervention group was trained using an active method based on critical thinking questions at a period of 9 clinical sessions. In the last session, California Critical Thinking test questionnaire was again refilled by the participants. Data was analyzed using descriptive statistics, independent t, and paired t tests. Results: There were no significant differences between two groups in terms of background variables before the study. In test of critical thinking, no significant differences were observed in the control group before and after intervention. But there was statistically significant difference in the intervention group (p<0.001) and this active educational method could elevate critical thinking ability in intervention group. The normal clinical education program in control group was not successful in improving students’ critical thinking skills. Conclusion: The increase in students’ total score of critical thinking, analytical skills, and deductive reasoning reflects the valuable effect of this active educational method on students.
