摘要：مقدمه: یکی از پیامدهای اصلی عزت‌نفس در انسان‌ها، ایجاد اعتماد به نفس است. یکی از ویژگی‌های متاثر از اعتماد به نفس نیز خطرپذیری افراد است؛ به صورتی که می‌توان گفت افراد با اعتماد به نفس بالا با احتمال بیش‌تری به سمت تصمیم‌گیری‌هایی با احتمال خطر، پیامدهای منفی و ناخوشایند کشیده می‌شوند. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط میان این دو مؤلفه میان دانشجویان دختر ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان صورت گرفت. روش‌ها: دراین مطالعه توصیفی همبستگی 180 نفر از دانشجویان دختر سال سوم ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با استفاده از فرمول کوکران و نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزارگردآوری داده‌ها پرسشنامه‌های محقق‌ساخته اعتماد به نفس و خطرپذیری بودکه روایی و پایایی آن تأیید شد. از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون) جهت تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج: میزان اعتماد به نفس و خطرپذیری اکثر پاسخگویان در سطح متوسط بوده و بین اعتماد به نفس و خطرپذیری رابطه منفی و معنادار وجود داشت(023/0=p و 169/0-=r). نمرات اعتماد به نفس و خطرپذیری در بین افراد متأهل و مجرد و در مقاطع تحصیلی مختلف اختلاف معناداری نداشت(714/0=p) اما میانگین نمرات اعتماد به نفس (138/3=F و 027/0=p) و خطرپذیری (019/0=p و 388/3=F) در میان گروه‌های اقتصادی اختلاف معنادارداشت. همچنین نتیجه آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین اعتماد به نفس و خطرپذیری رابطه منفی و معنادار وجود دارد(023/0=p و 169/0-=r). نتیجه‌گیری: با افزایش اعتماد به نفس، میزان خطرپذیری دانشجویان دختر به ویژه در رابطه با رفتارهای پرخطر کاهش می‌یافت؛ با توجه به این مساله پیشنهاد می‌شود اقداماتی در جهت افزایش اعتماد به نفس آنان همچون آموزش مهارت‌های اجتماعی، شناسایی استعدادهای بالقوه و فراهم ساختن شرایط برای بالفعل شدن آنها، استفاده صحیح از افکار و نظرات آنان در تصمیم‌گیری‌ها و تأمین نیازهای معنوی ایشان انجام گیرد.
其他摘要：Introduction: One of the main outcomes of self-esteem is self-confidence. Risk-taking is also a human characteristic influenced by self-confidence such that it is more likely for people with high self-confidence to make risky decisions with negative unpleasant consequences. Hence the present study aimed to investigate the relationship between self-confidence and risk-taking among female students living in dormitories of Isfahan University of Medical Sciences. Methods: In this descriptive-correlational study, 180 third year female students living in dormitories of Isfahan University of Medical Sciences were selected through Cochran formula and stratified sampling. Data collection tools were researcher-made questionnaires of self-confidence and risk-taking whose validity and reliability were verified. The collected data were analyzed using descriptive and inferential statistics tests (independent t test, ANOVA and Pearson Correlation coefficient test). Results: The level of self-confidence and risk-taking was moderate for the majority of respondents and there was a significant negative correlation between them (p = 0. 023 and r = - 0. 169). Scores of self-confidence and risk-taking did not differ significantly among married and single people and for different educational levels (p = 0. 714) but the mean scores of self-confidence (F=3. 138andP=0. 027) and risk-taking (F=3. 388 and P=0. 019) were significantly different among economic classes. Pearson correlation test also showed a significant negative correlation between self-confidence and risk-taking (P=0. 023 and r=-0. 169). Conclusion: According to inverse relationship between self-confidence and risk-taking in female students especially as to high-risk behaviors, it is suggested to take actions in order to increase their self-confidence such as social skill training, identifying potential talents and providing the conditions for their realization, proper use of their thoughts in decision making and improving their intellectual needs.
关键词：اعتماد به نفس; عزت‌نفس; خطرپذیری ; دانشجویان دختر; دانشگاه علوم پزشکی
其他关键词：Self-confidence; self-esteem; risk-taking; female students; University of Medical Science
