摘要：مقدمه:در آموزش مباحث مربوط به دروس علوم پزشکی در اغلب کشورها، گرایش رو بهرشدی در ارائه مباحث به سبک الکترونیکی و یادگیری فراگیر محور صورت گرفته است؛ لذا این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر دو روش آموزش مبتنی بر مسأله و شیوه الکترونیک آن بر یادگیری اینترن‌های بخش قلب در سال 1392 صورت گرفت. روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی، مداخله‌ای و توسط پیش آزمون و پس آزمون بر روی 64 نفر از اینترن‌های بخش قلب بیمارستان شریعتی اصفهان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف‌آباد در سال تحصیلی 1393- 1392صورت گرفته است. نمونه‌ها به صورت تصادفی به دو گروه 32 نفره که از نظر پیشرفت تحصیلی، سن، جنس و میزان تسلط بر مهارت‌های کامپیوتری همسان شده بودند، تقسیم شدند. برای هر گروه قبل و بعد از مداخله آموزشی پرسشنامه‌های محقق‌ساخته سنجش آگاهی، نگرش و عملکرد تکمیل گردید. آموزش‌ها به دو روش مبتنی بر مساله و مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک برای هر گروه به طور جداگانه ارائه گردید. در نهایت داده‌ها با استفاده از آزمون‌های t مستقل و تی زوج تحلیل گردید. نتایج:میانگین نمره آگاهی، نگرش و عملکرد با روش مبتنی بر مساله قبل از آموزش به ترتیب برابر با 38/11±2/12 (از 40 نمره)، 8/1±2/3 (از 10 نمره) و 25/4±1/8 (از 20 نمره) و پس از مداخله به ترتیب برابر با 4/4±8/31، 4/4±5/6 و 4/1±7/16 بود. همچنین میانگین نمرات در حیطه‌های فوق با روش مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک قبل از مداخله برابر با 5/0±21/2، 4/2±78/11 و 82/1±2/6 بود و پس از مداخله برابر با 7/1±74/38، 75/0±85/8 و 2/1±2/19 بود.نتایج حاکی از آن است که بین نتایج یادگیری دانشجویان قبل و بعد از مداخله در هر دو روش تفاوت معناداری وجود دارد و این تفاوت در روش آموزش مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک بیش‌تر است(001/0p≤). نتیجه‌گیری:با توجه به این که بین نمرات گروهی که با روش الکترونیک مبتنی بر مساله آموزش دیده‌اند با گروهی که به سبک مبتنی بر مساله با متد اصلی و حضوری آموزش دیده‌اند اختلاف معناداری وجود دارد؛ همچنین وجود مزیت‌های سبک الکترونیک، لذا استفاده از روش مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک برای ارائه این واحد درسی در دانشجویان گروه پزشکی پیشنهاد می‌گردد.
其他摘要：Introduction: There has been a growing trend in many countries to present medical courses electronically and in the form of learner-based learning. Hence, the present study aimed to compare the effects of two educational methods, Problem-based Learning (PBL) and Electronic Problem-based Learning (E-PBL), on the learning of cardiology ward interns in 2013. Methods: This pretest-posttest quasi-experimental study was performed on 64 interns in the cardiology ward of Shariati Hospital, Isfahan in 2013-2014 academic years. The participants were divided randomly into two groups (32 in each) and matched in terms of educational progress, age, gender, and mastery of computer skills. Researcher-made questionnaires were completed before and after the intervention in order to measure knowledge, attitude, and practice. Trainings were separately presented for each group in the forms of PBL and E-PBL. Data were analyzed using independent t-test and T-square test. Results: In PBL method, mean scores of knowledge, attitude, and practice were 12.2±11.38 (out of 40), 3.2±1.8 (out of 10), and 8.1±4.25 (out of 20) respectively before trainings and 4.8±4.4, 6.5±4.31, 16.7±1.4 respectively after the intervention. As for E-PBL, mean scores were 2.21±0.5, 11.78±2.4, and 6.2±1.82 respectively before the intervention and 75.74±1.7, 8.85±0.38, and 19.2±1.2 respectively after the intervention. Findings indicated that there was a significant difference between students’ learning before and after the intervention in both methods and this difference was more significant for E-PBL (P≤0.001) than PBL. Conclusion: Given the significant difference between the scores of participants trained by means of PBL and E-PBL methods and the advantages of the electronic method, Electronic Problem-based Learning is suggested for this course for medical students.
关键词：آموزش سنتی; سخنرانی; روش مبتنی بر مساله; روش مبتنی بر مساله به سبک الکترونیک; دانشجویان پزشکی
其他关键词：Traditional Education; lecture; PBL; E-PBL; medical students.
