摘要：مقدمه: ارزشیابی آموزشی با توجه به هدف و زمان انجام آن انواع مختلف دارد. در بین انواع ارزشیابی، در نوع تکوینی یادگیری به صورت یک فرآیند در حال پیشرفت و مداوم در نظر گرفته می‌شود. از آنجایی که ارزشیابی تکوینی به شکل‌های مختلف برگزار می‌شود. پژوهش حاضر با هدف، بررسی تأثیر دو نوع آزمون تکوینی بر میانگین نمرات پایان ترم درس روان شناسی عمومی دانشجویان رشته‌های توانبخشی در دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت نیمه تجربی، از نوع گروه ایستا (Static-Group Comparison) در ترم دوم سال تحصیلی 1394-1393 با شرکت58 نفر از دانشجویان رشته‌های شنوایی سنجی، گفتار درمانی و فیزیوتراپی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، که درس روانپزشکی عمومی را می گذراندند انجام شد. با استفاده از نمونه‌گیری طبقه‌ای 3 رشته تحصیلی با درس مشترک و استاد مشترک انتخاب شدند. مداخله در 2گروه تجربی، یکی به صورت آزمون تکوینی اعلام نشده و دیگری آزمون تکوینی اعلام شده انجام شد، در گروه شاهد تدریس به شیوه معمول انجام شد. در انتهای ترم آزمون پایان ترم یکسان و هم‌زمان برای سه گروه برگزار شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری آنوا، تی تست مستقل و همبستگی تای کندال اسپیرمن تحلیل شد. نتایج: میانگین نمره پایان ترم در گروه تجربی با آزمون اعلام نشده (2/2±60/18)، گروه تجربی با آزمون اعلام شده (94/2±45/18) و گروه شاهد (1/3±20/18) بود. نتیجه آزمون آماری آنوا، نشان داد که اختلاف مشاهده شد بین میانگین نمرات سه گروه دانشجویان معنادار نیست (47/0p=) نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که ارزیابی تکوینی به صورت آزمون‌های تکوینی اعلام نشده و آزمون‌های تکوینی اعلام شده بر یادگیری دانشجویان رشته‌های توانبخشی تأثیری نداشت. به دلیل این که ارزشیابی تکوینی می‌تواند اطلاعات مفیدی در خصوص اشکالات طرح آموزشی در اختیار استاد قرار دهد. پیشنهاد می‌شود در پژوهش‌های آینده سایر کارکردهای این نوع ارزشیابی مورد بررسی قرار گیرد.
其他摘要：Introduction: Educational assessment varies in terms of objectives and the time. The formative assessment type considers learning as a progressing and continuing process. Since formative assessment is carried out in different ways, this study aimed to investigate the effect of formative tests on the mean score of general psychology course among rehabilitation students in Iran University of Medical Sciences. Methods: This quasi-experimental static-group comparison study was performed in the second semester of 2014-15 academic years on 58 students of audiometry, speech therapy, and physiotherapy who were attending the general psychology course in faculty of rehabilitation, Iran University of Medical Sciences. Three fields of study with the same course and instructor were selected using stratified sampling. For two experimental groups, one was given unannounced formative test and the other was given announced formative test. The control group was being taught the usual way. The three groups were simultaneously given a similar test for their final exam. Data were analyzed using ANOVA, independent t-test, correlation test and Spearman’s and Kendall’s Tau coefficients. Results: The mean final scores were (18.60+2.2) in the unannounced test experimental group, (18.45+2.94) in the unannounced test experimental group and (18.20+3.1) in the control group. ANOVA test results showed no significant difference between the mean scores of students (p=0.47). Conclusion: The results showed that formative assessments, both announced and unannounced, had no impact on the learning of rehabilitation students. Since formative assessment may provide instructors with useful information about problems of the education program, it is suggested that future research examine other functions of this type of assessment
关键词：ارزشیابی تکوینی; آزمون تکوینی اعلام نشده; آزمون تکوینی اعلام شده; دانشجویان توانبخشی
其他关键词：Formative assessment; unannounced formative assessment; announced formative assessment; rehabilitation students.
