摘要：مقدمه: مهارت‌های حل مسأله در برنامه‌های آموزشی دانشجویان پرستاری به صورت مدون و سازمان‌یافته آموزش داده نمی‌شود. از طرفی، لزوم شناسایی خودپنداری و پرورش آن در پرستاران نیز نکته ای است که باید مورد توجه واقع شود. در همین راستا، این پژوهش به منظور تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های حل مسأله بر خودپنداری دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه (س) شیراز انجام شد. روش‌ها: در یک مطالعه شبه تجربی، 54 نفر دانشجوی پرستاری سال دوم مورد مطالعه قرار گرفتند. دانشجویان پس از تقسیم تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد، پرسشنامه اطلاعات فردی و سیاهه خودپنداری راجرز (Roger)را تکمیل کردند. افراد گروه تجربی در سه گروه کوچک در بحث‌های گروهی جهت‌داری برنامه آموزش حل مسأله بر اساس الگوی مشکل‌گشایی دزوریلا و گلدفراید (D'zarilla & Goldfreid) و گروه شاهد برنامه آموزشی نظری و عملی روتین را دریافت نمودند. یک ماه پس از این دوره آموزشی، سطح خودپنداری دانشجویان هر دو گروه تجربی و شاهد مجدداً مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: یک ماه پس از اتمام دوره آموزشی، سطح خودپنداری دو گروه تفاوت معنی‌دار داشت. بین میانگین نمرات خودپنداری قبل و یک ماه پس از مداخله گروه تجربی تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده شد اما این تفاوت میانگین ها در گروه شاهد معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش مؤید تأثیر مثبت آموزش مهارت‌های حل مسأله به روش بحث گروهی بر سطح خودپنداری دانشجویان پرستاری است. بر این اساس، اجرای برنامه‌های آموزش مهارت‌های حل مسأله در برنامه‌های آموزش پرستاری توصیه می‌شود.
其他摘要：Introduction: Teaching problems solving skills is not formally included in educational programs of nursing students. On the other hand, fostering self-concept in nurses is an issue which has to be considered. This study was performed to determine the effect of a short problem solving course on nursing students’ self concept in Shiraz Nursing and Midwifery School. Methods: In this quasi-experimental study, 54 volunteer nursing students were randomly divided into two experiment and control groups and their self-concept was measured by “Carl Rogers self-concept inventory”. The experiment group was divided into 3 small groups to participate in group discussions based on D’zurilla and Goldried problem solving methods. The control group received the routin theoretical and practical training. One month later, self-concept of the two groups was measured again. Results: One month after completing the course, comparing the self-concept of the two groups, , showed a significant difference. There was a significant difference between the mean score of self-concept, in the experiment group, before and one month after the intervention this difference was not significant in the control group. Conclusion: In general, implementation of the problem-solving course was a successful experience that resulted in the improvement of self-concept. Therefore, this kind of problem solving education is recommended in nursing educational programs.
关键词：خودپنداری; مهارت‌های حل مسأله; دانشجوی پرستاری; آموزش.
其他关键词：Self-concept; Problem solving skills; Nursing student; Education.
