期刊名称：Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology
印刷版ISSN：1735-4315
电子版ISSN：2228-7515
出版年度：2007
卷号：13
期号：1
页码：12-16
语种：English
出版社：Tehran University of Medical Sciences
摘要：چکیده هدف: آزمون ساختاریافته عینی- بالینی ( OSCE ) روانپزشکی در مرداد ماه سال 1383 نخستین بار در ایران در مقطع تخصصی به‌صورت آزمایشی برگزار گردید. هدف پژوهش حاضر ارزیابی کیفی دیدگاه‌های دستیاران و استادان شرکت‌کننده در این آزمون برای آگاهی از مزیت‌ها و نارسایی‌ها، مشکلات و پیشنهادهای دستیاران و استادان در این زمینه میباشد. روش: این بررسی از نوع کیفی و به روش بحث گروهی متمرکز استادان و دستیاران شرکت‌کننده در این آزمون در روز برگزاری آزمون انجام شده است. در این بررسی دو جلسه بحث گروهی با حضور 10- 8 نفر در هر گروه برگزار گردید. یافته‌ها: استادان و دستیاران مهم‌ترین مزیت OSCE را عادلانه‌بودن آن دانسته‌اند. مهم‌ترین نارسایی آن از دیدگاه دستیاران مصنوعی‌بودن فضای ایستگاه و برقرار نشدن ارتباط مناسب با بیمار غیرواقعی بوده است. استادان به هزینه و زمان زیادی که OSCE نیاز دارد، اشاره نمودند. مهم‌ترین پیشنهاد دستیاران و استادان جهت بهبود OSCE ، آموزش بیشتر بیماران استانداردشده و به‌کار بردن فیلمهای از پیش تهیه‌شده از بیماران واقعی در برخی از ایستگاه‌ها بود. نتیجه‌گیری: OSCE روانپزشکی از دیدگاه دستیاران و استادان بر شیوه آزمون رایج روانپزشکی دستیاری برتری چشم‌گیر دارد. ولی برگزاری موفق OSCE در سال‌های آینده نیاز به از میان برداشتن مشکلات یادشده از جمله آموزش بیشتر بیماران استانداردشده و استفاده از سایر پیشنهادهای دستیاران و استادان دارد.
其他摘要：Objectives: The psychiatric OSCE was experimentally conducted for the first time in Iran at the level of subspecialties in August 2004. We aimed to qualitatively evaluate the attending professors’ and psy-chiatry residents’ viewpoints in order to understand the advantages, deficiencies, difficulties and suggestions of professors and residents in this regard. Method: In this qualitative study, focused group discussion method of the attending professors and psychiatry residents participating in this test was used on the day of testing. Two focused group discussio n sessions were conducted each including 8-10 participants. Results: According to attending professors and psychiatry residents, fairness was the most significant advantage of OSCE. The most im-portant failure of OSCE, according to psychiatry residents, was being artificial in the station environment and lack of an appropriate rapport with the unreal patient. Attending professors pointed out that OSCE is pretty time-consuming and costly. Main suggestions they offered for optimization of OSCE included more further training of standard patients as well as displaying already prepared movies from real pa-tients in some of stations. Conclusion: In professors’ and residents’ point of view, psychiatric OSCE has significant advantages over current testing for psychiatric residents. However, providing a successful OSCE in the upcoming years requires that the aforementioned problems be cleared by further training of standard patients and applying other suggestions cited by the professors and residents.
关键词：آزمون ساختاریافته عینی- بالینی (OSCE); روانپزشکی; ایران
