期刊名称:Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology
印刷版ISSN:1735-4315
电子版ISSN:2228-7515
出版年度:2008
卷号:14
期号:3
页码:326-336
语种:English
出版社:Tehran University of Medical Sciences
摘要:هدف : در این پژوهش کوشش شده است با ترجمه نسخههای اصلی چهار پرسشنامه آیزنک، بارت، دیکمن و زاکرمن، و بهکارگیری آنها در افراد سالم و مصرفکنندگان مواد افیونی، میزان روایی و پایایی نسخههای فارسی این پرسشنامهها بررسی شود. روش : نسخه فارسی چهار پرسشنامه تکانشگری آیزنک، حسجویی زاکرمن، تکانشگری بارت و تکانشگری دیکمن توسط دو گروه افراد سالم (39 نفر) و مصرفکنندگان مواد افیونی (30 نفر) تکمیل شدند. ارزیابی پایایی به روش ثبات داخلی انجام شد. برای ارزیابی روایی، دو روش همخوانی داخلی بین مقیاسها و روش مقایسه گروههای شناختهشده بهکار برده شد. یافتهها : ضریب آلفای کرونباخ در چهار پرسشنامه بارت، دیکمن، زاکرمن و آیزنک در هر دو گروه بین 40/0 تا 83/0 بود. بهجز عامل خستگیپذیری شاخص زاکرمن (ضریب 22/0) زیرشاخصهای پرسشنامهها، در پرسشنامه بارت همبستگی معنیداری (4/0= r ) با یکدیگر نشان دادند. بین عوامل تکانشگری در سایر پرسشنامهها با نتیجه بارت همبستگی معنیداری بهدست آمد. امتیاز شاخص تکانشگری بارت و عوامل تکانشگری سایر پرسشنامهها در گروه مصرفکننده مواد بهطور معنیداری (001/0 p ) بیش از گروه افراد سالم بود ولی در زمینه عوامل مخاطرهجویی و ماجراجویی تفاوتی دیده نشد. همچنین مصرف مواد بهعنوان یک عامل مهم در تعیین امتیاز تکانشگری شاخص بارت و عوامل تکانشگری در سایر پرسشنامهها بهدست آمد. سن، جنس و میزان تحصیلات نیز در تعیین این امتیاز نقش دارند. نتیجهگیری : نسخه فارسی چهار پرسشنامه بارت برای تعیین میزان تکانشگری از پایایی و روایی مطلوبی برخوردار است. به نظر میرسد در بین معتادان ایرانی وجود زمینههای تکانشگری و نه گرایشهای مخاطرهجویی شاخص اصلی روانشناختی پدیده اعتیاد باشد.
其他摘要:Objectives : This study aims to assess the validity and reliability of Persian versions of Barratt Impulsivity Scale (BIS-II), Dickman Impulsivity Inventory (DII-2) , Eysenck Impulsivity Questionnaire (EIQ-7) and Zuckerman Sensation Seeking Scale (SSS-5) by administering them to normal subjects and opiate abusers. Method : The Persian versions of BIS, DII, EIQ and SSS, were completed by a group of normal individuals (39 subjects) and opiate abusers (30 subjects). Reliability was assessed using internal consistency. Validity was checked using two methods: inter-scale correlation and known-groups comparison. Results : Cronbach's alpha coefficients in all questionnaires and in both groups ranged from 0.40 to 0.83. Except for “Boredom susceptibility” factor of SSS (0.22), the subgroups of questionnaires in BIS showed significant correlation (r=0.4). There was a significant correlation between impulsivity factors in other questionnaires and BIS results. BIS scores and impulsivity factors of other questionnaires in the substance abuser group was significantly (p as impulsivity factors in other questionnaires. Age, gender, and education have roles in determining this score as well. Conclusion : The Persian version of Barratt’s four questionnaires is a valid and reliable measure of impulsivity. It seems that among Iranian drug abusers, impulsivity rather than risk taking tendencies is the main psychological feature of addiction.