标题：نگرش پزشکان، پرستاران و بیماران بستری در بیمارستان‌های منتخب روانپزشکی شهر تهران در مورد حقوق بیماران روانی
其他标题：Medical Staff and Hospitalized Patients' Attitude in Selected Psychiatric Hospitals in Tehran about Adaptation of Patients Rights Charter of Patients with Mental Disorder
期刊名称：Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology
印刷版ISSN：1735-4315
电子版ISSN：2228-7515
出版年度：2010
卷号：16
期号：3
页码：172-180
语种：English
出版社：Tehran University of Medical Sciences
摘要：چکیده هدف : با هدف شناسایی ضعفها و نارساییهای منشور حقوق بیماران روانی و ارایه پیشنهاد برای اصلاح آن به بررسی نگرش پزشکان، پرستاران و بیماران بستری در مورد ضرورت و قابلیت اجرایی مفاد منشور حقوق بیمار پرداخته شد. روش : پژوهش به روش پیمایشی مقطعی و روی 71 پزشک، 97 پرستار و 105 بیمار بستری در چهار بیمارستان روزبه، ایران، امام حسین (ع) و رسول اکرم (ص) انجام شد. گویههای پرسش‌نامه پژوهشگرساخته حاضر از سه منبع 1- منشور حقوق بیمار مصوب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، 2- موارد مطرح‌شده در منشور حقوق بیماران برگرفته از بررسی پارساپور و 3- مبانی قانونی مراقبت بهداشت روان در خصوص بیماران بستری، تهیه شده توسط سازمان جهانی بهداشت جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل یافتهها از آمار توصیفی و آزمون کروسکال- والیس استفاده شد. یافتهها : هر سه گروه با ضرورت نداشتن 3 بند «امکان انصراف از ادامه درمان از سوی بیمار برخلاف نظر تیم درمانی»، «امکان رد درمان پیشنهادی از سوی بیمار برخلاف نظر تیم درمانی» و «امکان ترک بیمارستان با رضایت شخصی بیمار برخلاف نظر تیم درمانی» توافق داشتند. هر سه گروه بستری اجباری بیمار در شرایطی را که بیمار «خطری برای دیگران محسوب شود»، «قادر به مراقبت و تأمین نیاز های خود نبوده، سلامت جسمی وی در خطر باشد» و «اقدام به خود کشی کرده باشد» ضروری میدانستند. بیماران با محدودکردن فعالیت فیزیکی بیمار و استفاده از روشهای فیزیکی اجباری در درمان بیماری موافق نبودند. نتیجه‌گیری : منشور کنونی حقوق بیمار در ایران نمیتواند به‌طور کامل پاسخگوی نیازهای بیماران روانی باشد.
其他摘要：Abstract Objectives : To address the weaknesses and shortcomings of the mentally disordered patients’ charter and presenting suggestions for its improvement, the opinions of doctors, nurses and inpatients about the necessity and feasibility of patients’ charter were sought. Method : The study was a cross-sectional survey carried out on 71 doctors, 97 nurses , and 105 inpatients in Roozbeh , Iran , Imam Hossein and Rasoul hospitals. Data were gathered through a self-performed questionnaire which was collected from Patients Rights Charter (Ministry of Health and Medical Education), the proposed patients’ rights cases and mental health care law (World Health Organization1382). Data were analyzed using descriptive statistics and Kruskal-Wallis test. Results : All three groups agreed with “the possibility of treatment withdrawal by patients against the medical team’s advice” and the “possibility of leaving the hospital against medical advice”. The three groups agreed upon keeping patients against their will in instances when the patient “poses a threat to others”, “is not able to take care of his/her personal needs and his/her health is endangered” or “has attempted suicide”. Patients disagreed with physical constraint of the patient and using physical force in treatment. Conclusion : The present Patients’ Rights Charter in Iran cannot totally cover the needs of mentally ill patients.
关键词：نگرش ؛ حقوق بیمار؛ بیمار روانی؛ کارکنان سلامت
其他关键词：attitude; Patients Rights Charter; mental patient; Health workers
