期刊名称：Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology
印刷版ISSN：1735-4315
电子版ISSN：2228-7515
出版年度：1999
卷号：4
期号：3
页码：41-48
语种：English
出版社：Tehran University of Medical Sciences
摘要：متخصصان بالینی با گرایش روانپویایی، همواره نقش ساز و کارهای دفاعی را در تشخیص ودرمان بیماران خود مورد تاکید قرار دادهاند. اما، ساز و کارهای دفاعی به طور گسترده محور پژوهشهای آزمایشی نبودهاند. محدودیتهای روششناختی نیز در این زمینه بیتاثیر نیستند. کاربرد مقیاس عملکرد دفاعی ( DFS ) در DSM-IV توجه دوباره به رویکردهای روانپویایی را در تشخیص بالینی برانگیخته است، به ویژه نشانگان محور II که در آنها به استفاده از دفاعهای ویژه از دیرباز مهم تلقی شده است. در این زمینه شماری از نظریهپردازان برجسته مانند میلون ارتباط بین هر اختلال شخصیت را با یک سازوکار دفاعی معین مطرح کردهاند. علیرغم کمبود پژوهشهای آزمایشی در اینباره، یافتههای موجود نشان میدهند که دفاعها یک ارتباط قوی با کارکرد شخصیت در بزرگسالی و آسیبشناسی روانی دارند و درجهبندیهای مقیاس کارکرد دفاعی توان افزودن اطلاعات بالینی سودمند به روند تشخیص را نشان دادهاند.
其他摘要：Psychodynamic clinicians have long stressed the role of defense mechanisms in diagnosis and treatment of their patients. However, until recently the defense mechanisms were not the focus of extensive empirical research due to methodological limitations. The inclusion of defensive functioning scale (DFS) in DSM-IV has renewed the interest in psychodynamic approaches to clinical diagnosis, particularly the axis II syndromes in which the use of some defenses have long been considered important. Along with this, a number of prominent theorists like Millon, have linked each pathological character style to a particular defense mechanism. Despite the dearth of empirical research, the existing findings suggest that defenses have strong relationships with adult personality functioning and psychopathology, and DFS ratings have the potentials for adding clinically useful information to the diagnostic process.
