期刊名称：Iranian Journal of Psychiatry and Clinical Psychology
印刷版ISSN：1735-4315
电子版ISSN：2228-7515
出版年度：1994
卷号：1
期号：1
页码：47-57
语种：English
出版社：Tehran University of Medical Sciences
摘要：این پژوهش بر مبنای نظریه‌های رفتاری و زیست شیمیایی درمان اختلالهای روانی و به منظور بررسی کارامدی نسبی رفتار درمانی، دارو درمانی وترکیب آنها در درمان اختلال اضطراب منتشر، اجرا شده است. فرضیه‌های پژوهشی آن بود که آموزش کنتر لاضطراب در مقایسه با عدم درمان منجر به کاهش سطح افسردگی و اضطراب بیماران مبتلا به اختلال اضطراب منتشرمی‌شود، دارو درمانی در مقایسه با عدم درمان منجر به کاهش سطح افسردگی و اضطراب می‌شود و ترکیب این دو روش در مقایسه با هریک از روشها به تنهایی کاهش بیشتری در سطح افسردگی و اضطراب بیماران ایجاد می‌کند. آزمودنیها را بیست بیمار زن ومرد، 18 تا 40 ساله مبتلا به اختلال اضطراب منتشر از مراجعین به مطبهای خصوصی، درمانگاهها وبیمارستانهای شهر مشهد انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه یاد شده گمارده شدند: گروه اول درمان آموزش کنترل اضطراب، گروه دوم دارو درمانی،گروه سوم ترکیب این دو روش و گروه چهارم دارونما را دریافت می‌کردند. نتایج نشانگر آن بود که آموزش کنترل اضطراب و دارودرمانی در کاهش سطح اضطراب بیماران موثر بوده و از شدت آن کاسته‌اند، اما هیچ یک از این دو روش در کاهش سطح افسردگی آنها موثر واقع نشده‌اند درمان ترکیبی نسبت به هریک از روشهای درمانی به تنهایی در کاهش سطح اضطراب موفقتر بوده، اما در کاهش سطح افسردگی تاثیری نداشته است. همچنین سه روش فوق در افزایش سطح سازگاری اجتماعی بیماران موفق بوده‌اند، ولی تفاوتی با هم نداشته‌اند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که این دو روش اثر تجمعی دارند.
其他摘要：This research is based upon bio-psychological model in the assessment of the relative efficacy of different treatment procedures, namely behavioral models of tretment, drug treatment and a combination of these two for generalized anxiety disorders (GAD). In order to test the relative efficacy of each treatment the research study consisted of four groups: group I received training to control their anxiety by self- management techniques group II received only medication group III received a combination of the preceding two techniques group IV was treated as placebo group. Each group consisted of 5 subjects with an age range of 18-40 years. Tests pertaining to anxiety and depression, in addition to others, were given to the 20 subjects pre and post treatment. Results indicated that self control and pharmaceutical interventions were both effective in the reduction of anxiety level but not depression, combined treatment was more efficacious than self-control or drug therapy in the reduction of anxiety but has no significant effect on level of depression. Social adjustment increased in all three groups (namely, groups I, II, and III) with no significant differences noted among them. It is concluded that a combined method of intervention is more superior in the treatment of GAD than any one intervention alone.
