摘要：زمینه و هدف: کارکنان مراکز بهداشت و درمان بعلت مواجهات شغلی در معرض خطر بالای ابتلا به عفونت های انتقالی از راه خون نظیر هپاتیت B ، هپاتیت C و ایدز در اثر فرو رفتن اجسام نوک تیز در بدن میباشـــند . هدف از این مطالعه بررسی شیوع فرو رفتن اجسام نوک تیز در بدن و عوامل مرتبط با آن در کارکنان شبکه بهداشت و درمان شهرستان بهار بوده است. روش بررسی: این مطالعه در سال 1386 و به روش مقطعی بر روی 182 نفر از کارکنان بهداشتی و درمانی شهرستان بهار انجام گرفت. اطلاعات مربوط از طریق پرسشنامه جمع آوری و با استقاده از نرم افزار SPSS و آزمون های کای مربع و آنالیز رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه فراوانی آسیب های شغلی در طول مدت خدمت 7/57 درصد بود. بیشترین وسیله آسیب رسان در این مطالعه، سر سوزن سرنگ (8/84درصد) و شایع ترین مرحله خدمت بهداشتی درمانی منجر به آسیب، برگرداندن در پوش سر سوزن(6/28درصد) بوده است. کاردان ها و کارشناسان آزمایشگاه (7/91 درصد) بیشترین تماس های شغلی را داشته اند(05/0 > P ). 5/90 درصد از کارکنان پس از صدمات شغلی، فقط به شستشوی محل آسیب با آب و صابون بسنده نموده بودند. با افزایش سابقه کار احتمال سابقه آسیب نیز افزایش می یافت(12/1- 03/1 CI= ،07/1 OR= )، اما بین جنس و سن کارکنان و آسیب شغلی ارتباط معنی دار مشاهده نگردید . نتیجه گیری: این مطالعه نشان دهنده بالا بودن فراوانی تماس شغلی با خون در بین کارکنان مراکز بهداشتی درمانی شهرستان بهار می باشد. آموزش راه های انتقال بیماری های منتقله از راه خون ، بکارگیری احتیاطات استاندارد و افزایش راهکار های محافظت کننده توصیه می گردد .
其他摘要：Background and aims Due to occupational exposures, primary health care workers are more at risk of blood- borne infections such as AIDS, Hepatitis B and Hepatitis C. This study was conducted to determine the frequency of occupational injuries and its related factors among the primary health care workers in Bahar city. Methods In this cross-sectional study, conducted in 2007, 182 primary health care workers of Bahar city participated. Data were collected using a questionnaire and SPSS software, Chi square and Logistic regression tests were applied for data analysis. Results The prevalence of occupational injuries among the participants was 57.7%. The highest exposure rate was associated with injection needles (84.8%) and the most frequent process leading to an injury was recapping (28.6%). The most prevalent occupational injuries were observed among lab experts (91.6%) and nurses (71.4%) (P between employees' sex and age with occupational injuries. Conclusion According to the results of this study, there is a high prevalence of occupational injuries among primary health care workers of Bahar city. Hence, educating the transmission routs of blood-borne infections, applying standard precautions and increasing protection strategies must be taken into consideration.
