摘要：زمینه و هدف: فرسودگی شغلی سندرمی است که با خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و کاهش عملکرد شخصی شناخته می شود. به دلیل تأثیر منفی که فرسودگی شغلی بر کارکنان، سازمانها و بیماران دارد در سالهای اخیر مورد توجه محقیقین زیادی قرار گرفته است. علیرغم وجود انتشارات متعدد در این زمینه، کمتر به عوامل مؤثر بر فرسودگی شغلی توجه شده است لذا هدف از این پژوهش بررسی بررسی میزان فرسودگی شغلی پرستاران و تاثیر چرخش شغلی بر فرسودگی شغلی آنان در بیمارستان آیت ا.. کاشانی تهران بود. روش بررسی: به منظور انجام این پژوهش یک مطالعه همگروهی تاریخی در میان دو گروه از پرستاران بیمارستان آیت ا.. کاشانی انجام گردید تا درجه فرسودگی شغلی در میان آنان تعیین گردد. تعداد پرستارانی که چرخش شغلی داشتند 59 نفر و آنان که نداشتند 29 نفر بودند. داده های مورد نیاز توسط پرسشنامه که پرستاران تکمیل می نمودند جمع آوری گردید. برای جمع آوری اطلاعات در مورد فرسودگی شغلی از پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ( Maslach ) استفاده شد. یافته ها: میزان فرسودگی شغلی پرستاران از نظر خستگی هیجانی و مسخ شخصیت در حد کم و از لحاظ کاهش عملکرد شخصی در حد متوسط بود. هیچگونه اختلاف معناداری از نظر ابعاد فرسودگی شغلی بین دو گروه دارای مواجهه و بدون مواجهه با چرخش شغلی وجود نداشت. در مقایسه میزان فرسودگی شغلی در میان پرستاران بخشهای مختلف بیمارستان، بیشترین فرسودگی شغلی از نظر مسخ شخصیت مربوط به پرستاران بخش اورژانس بود و اختلاف معنی داری را با پرستاران بخشهای دیگر نشان داد(012/0 P = ). نتیجه گیری: میزان فرسودگی شغلی پرستاران از نظر عملکرد شخصی در حد متوسط می باشد که به نظر می رسد انجام مداخلات و تدابیر پیشگیرانه در این بیمارستان ضروری باشد. همچنین انجام چرخش شغلی با روش فعلی تاثیری چندانی بر فرسودگی شغلی پرستاران در این بیمارستان ندارد. لذا این پژوهشگران توصیه می نمایند برای بهبود عملکرد شخصی پرستاران و کاهش فرسودگی شغلی آنان روشهای جایگزین دیگری مورد استفاده قرار گیرد
其他摘要：Background and aims Job burnout is one of the syndromes which is known by emotional exhaustion, depersonalization, and deterioration of job performance. Due to the negative impact this syndrome on patients, employees, and organization in healthcare settings this issue has drawn attention of many researchers to itself during recent years. Despite the large number of publications in this area however, limited attention has been paid to the factors influencing job burnout. The goal of the present study was to determine the level of job burnout and impacts of job rotation on nurses burnout in Ayatollah Kashani hospital , Tehran. Methods In order to do this research a historical cohort study was done to determine degree of job burnout among nurses with and without job rotation in Ayatollah Kashani Hospital in Tehran. The number for nurses with job rotation was (n=59) and without job rotation (n=29). Data was collected via a self-report ques tionnaire. Maslach Burnout Inventory (MBI) was used to assess the job burnout of the subjects. Results The overall findings revealed that nurses had low level of emotional exhaustion, low level of depersonalization and middle level of declining in personal accomplishment. No significant difference was observed between the job burnout of the tow group of nurses - with and without rotation. In comparing the level of job burnout among the nurses of different wards (i.e. between wards comparison) the findings revealed that nurses of the emergency ward, had higher rate of depersonalization (P=0.012). Conclusion The nurses burnout showed to be at the medium level with respect to the personal accomplishment subscale, which seems to require a managerial intervention in this hospital. Apparently job rotation as it is done currently has no significant impact on the nurses’ job burnout in Ayatollah Kashani hospital and these researchers suggest that other alternative approaches to be consider to be used to improve personal accomplishment and to decrease job burnout among the investigated nurses.
