摘要：زمینه و هدف: در بین گروه های شغلی، دندانپزشکان بدلیل کار با ماده آمالگام که حاوی جیوه می باشد با بخارات این ماده سمی در تماس هستند. علیرغم اینکه مسمومیت با جیوه بشکل وسیع مورد مطالعه قرار گرفته اما نگرانیهایی در مورد مواجهه با مقادیر کم جیوه و اثرات جانبی آن در دندانپزشکان وجود دارد.این مطالعه با هدف بررسی اثرات مواجهه شغلی دندانپزشکان با غلظتهای کم جیوه انجام شد. روش بررسی: در این بررسی کوهورت تاریخی افراد مورد مطالعه را 106 نفر دندانپزشک و 94 نفر پزشک عمومی (گروه مرجع) از کلینیکهای خصوصی و دولتی شهر شیراز تشکیل می دادند. از شرکت کنندگان در مطالعه خواسته شد که پرسشنامه ای را در مورد متغیرهای جمعیت شناختی و علائم احتمالی مسمومیت با جیوه و نحوه انجام کار تکمیل نمایند. علاوه بر آن، با استفاده از روشهای استاندارد، غلظت جیوه در هوای کلینیکها و در ادرار افراد هر دو گروه اندازه گیری شد و داده ها با آزمونهای آماری مناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در آنالیز تک متغیره، از آزمون کای دو برای مقایسه متغیرهای کیفی در دو گروه استفاده گردید. در مورد داده های کمی، از آزمون t مستقل و تست Mann-Whitney U استفاده شد. در آنالیز چند متغیره، از رگرسیون لجستیک برای بررسی اثر مخدوش کننده ها و کنترل آنها استفاده گردید. یافته ها: از نظر بسیاری از متغیرهای جمعیت شناختی بجز سن و تعداد دندانهای ترمیم شده خود فرد، دو گروه با هم یکسان بودند. میانه غلظت جیوه در هوای کلینیکهای دندانپزشکی 35/3 برآورد گردید. به همین ترتیب، غلظت جیوه ادراری دندانپزشکان معادل 22/3 تعیین شد. این مقدار به شکل معنی داری از گروه مرجع بالاتر بود. بعلاوه آنالیز داده ها نشان داد که علائم تحت کلینیکی مسمومیت در دندانپزشکان شیوع بیشتری داشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مواجهه با بخارات جیوه حتی در غلظتهای کم سبب افزایش معنی دار شیوع علائم تحت کلینیکی مسمومیت با جیوه می گردد.
其他摘要：Background and aims Dentists are occupationally exposed to elemental mercury from placements of mercury-containing amalgam. Although many studies have been conducted on mercury intoxication, there is still widespread concern about possible ill effects of chronic low-level mercury exposure on dentists. The present study examined the effects of occupational exposure to low levels of mercury by a group of dentists. Methods In this historical cohort study, subjects consisted of 106 dentists and 94 general practitioners (referent group), from private and public clinics in Shiraz city. Subjects were requested to complete a questionnaire on demographic variables, symptoms experienced and work practices. Additionally, using standard methods, atmospheric and urinary concentrations of mercury were measured. The data were analyzed by appropriate statistical tests. In univariat analysis, Chi-Square test was used to compare the prevalence of symptoms among both groups. Independent sample t-test and Mann-Whitney’s U-test were used to compare the mean and median of quantitative data of both groups. Multivariate logistic regression analysis was used to adjust for potential confounders. Results Both groups were similar as far as most demographic and socioeconomic variables, but age and number of personal amalgam fillings, were concerned. Median of atmospheric concentration of mercury was found to be 3.35 μg/m3. Likewise, the urinary concentration of mercury in dentists was estimated to be 3.22 μg /g.creatinine. This value was significantly higher than that of the referent group. Additionally, analysis of the data revealed that subclinical symptoms of intoxication were more prevalent in dentists. Conclusion Our findings indicate that occupational exposure to mercury by dentists, even at low levels, is associated with a significant increase in the prevalence of subclinical symptoms of intoxication.
