摘要：زمینه و هدف: درصد بالایی از ناراحتی های اسکلتی- ماهیچه ای به علت وضعیت بدنی نامناسب و طراحی ضعیف ایستگاه های کار می باشد. بنابراین پژوهش حاضر جهت بررسی میزان شیوع اختلالات اسکلتی- ماهیچه ای، ارزیابی ایستگاه های کاری و بررسی تاثیر اقدامات مداخله ای ارگونومیک در بین کارکنان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گردید. روش بررسی : در این مطالعه مداخله ای، 200 نفر از کارکنان واحد های مختلف دانشکده پزشکی شرکت نمودند. افراد به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. اطلاعات به وسیله پرسشنامه، روش های استاندارد RULA QEC, جمع آوری شد و همچنین لیست ارزیابی ارگونومیک پست های کار به منظور ارزیابی شرایط کاری استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که بعد از انجام اقدام مداخله ای جهت گروه آزمایش، بین افزایش آگاهی از اصول ارگونومی و بهبود ایستگاه کاری ارتباط معنی داری(p≤0.05 ) وجود دارد. همچنین کاهشی معنی دار(p≤0.05 ) در میزان ناراحتی اسکلتی- ماهیچه ای توسط کارکنان گروه آزمایش بعد از مداخله، مشاهده گردید. سطح خطر بعد از اقدام اصلاحی کمتر شد و وضعیت بدن بهبود یافت. همچنین ارتباط معنی داری (p≤0.05 ) بین سطح خطر با گردن و شانه درد در گروه آزمایش مشاهده شد. بعد از انجام مداخله، امتیاز ایستگاه کار نیز افزایش معنادار(p≤0.05 ) یافت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه می توان گفت که مداخله ارگونومیک می تواند باعث بهبود وضعیت بدن، ایستگاه های کار و همچنین کاهش میزان شیوع اختلالات اسکلتی – ماهیچه ای در بین کارکنان شود.
其他摘要：Background and aims: High percentage of musculoskeletal disorders occurs due to awkward working posture and poor workstation design. So this study was conducted to determine the prevalence rate of musculoskeletal disorders , evaluate workstations and investigate the effectiveness of ergonomic interventional measures among medical school staff of Shiraz University of Medical Sciences (SUMS). Methods: In this interventional study, 200 employees of different units of medical school of SUMS participated. They were randomly divided into experimental and control groups. Data were collected via anonymous questionnaire, RULA and QEC techniques as well as an ergonomic workstation checklist that was used to evaluate working conditions. Results: The results showed that after conducting interventional program for the experimental group there was a significant relationship between employees' increased awareness of ergonomics and workstation improvement (p≤0.05). Additionally, the prevalence rate of reported musculoskeletal disorders in experimental group was significantly reduced following intervention (p≤0.05). After corrective measures, level of risk was decreased and working postures were improved. A significant relationship was observed between risk levels and neck and shoulder pain in the experimental group (p≤0.05) . Following the intervention, workstations scores were increased significantly. Conclusion: On the basis of the findings of this study, it could be noted that the ergonomic interventional program was effective to improve working posture and workstations as well as to reduce the prevalence of musculoskeletal disorders among the staff
