摘要：چکیده زمینه و هدف: شرایط محیطی گرم و مرطوب در بسیاری از مناطق جهان شایع می باشد که این شرایط می تواند بر سلامت و راندمان افراد موثر باشد. بنابراین جهت توصیف مناسب از شرایط محیطی باید میزان اعتبار شاخصهای استرس حرارتی مورد استفاده را سنجید. هدف این مطالعه بررسی میزان دقت و اعتبار شاخصهای WBGT و P 4 SR از طریق مقایسه آنها با دمای عمقی بدن در یک پایانه نفتی بود. روش بررسی: این پژوهش روی 94 نفر از شاغلین واحدهای مختلف در دو گروه سازش یافته و سازش نیافته با گرما انجام گرفت. پس از شناسایی واحدهای مختلف و بررسی نحوه فعالیت کاری، اقدام به اندازهگیری پارامترهای محیطی، شاخص WBGT و دمای عمقی(دهانی و تمپان) در سه شرایط محیط روباز، محیط مسقف و محل استراحت گردید. شاخص P 4 SR نیز از طریق معادلات و نموگرامهای مربوطه تعیین شد. یافته ها: مطالعه ارتباط شاخصهای فوق با دمای دهانی و پرده صماخ (24/0± 37.43 ) نشان داد که میزان همبستگی آنها معنادار میباشد (P 2 تطبیق شده مربوط به شاخص WBGT با دمای پرده صماخ بود. بحث و نتیجه گیری : این تحقیق نشان داد که شاخصهای استرس حرارتی مورد مطالعه با دماهای عمقی بدن ارتباط معناداری داشتند. از طرفی شاخص WBGT بیشترین دقت را در ارزیابی استرس حرارتی نشان داد.
其他摘要：Background and Aims: Hot and humid conditions are common in many parts of the world these conditions can influence both the health and performance of individuals. Therefore to describe the environmental conditions appropriately, the amount of reliability of heat stress indices should be measured. The aim of this study was evaluating the reliability of WBGT and P4SR by comparison to core body temperature in an OilTerminal. Methods: The participants (94 persons) were two groups of acclimatized and not acclimatized employees of different units of the Oil Terminal. After identifying the units and their activities, air and wet temperatures, WBGT, and core body temperature (oral and tympanic) were measured in three situations including outdoor, indoor, and rest activities. Results: The statistically significant correlation was found between above mentioned heat stress indices with oraland tympanictemperatures (P 2=0/571) . Conclusion: It was found that the WBGT and P4SR with core body temperature had significant correlations and WBGT had the most accuracy to predict heat stress in employees.
