标题：برازش روابط علی - ساختاری ویژگیهای شخصیتی با استرس و عملکرد شغلی با توجه به اثرات میانجی رفتار پاسخگویی فردی
其他标题：Study of the fitness of the causal-structural relations among personality traits, stress and job performance considering the mediating effects of individual accountability
摘要：زمینه و هدف: از آن جا که اعضای هیات علمی از مهم ترین سرمایه های مراکز آموزش عالی به شمار میروند، بررسی و شناسایی عوامل مرتبط با این منابع که می توانند بر عملکرد و استرس شغلی آنها موثر باشند، از اهمیت روز افزونی برخوردار شده است. بر این اساس هدف پژوهش حاضر بررسی اثر میانجی رفتار پاسخگویی فردی در روابط علی وجدان و توافق پذیری با استرس و عملکرد شغلی اعضای هیات علمی بود. روش بررسی: به منظور انجام این مطالعه نمونهای به حجم 250 نفر عضو هیات علمی به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای از سه دانشگاه دولتی انتخاب شدند. دادهها از طریق مقیاس پنج عامل بزرگ شخصیت نئو، پرسشنامه استرس، عملکرد شغلی و پرسشنامه پاسخگویی فردی جمعآوری گردید. به منظور ارزیابی روابط بین متغیرهای مکنون و اندازهگیری شده در الگوی مفهومی، از مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که ویژگی شخصیتی با وجدان بودن با استرس رابطه منفی و معنیدار؛ با احساس پاسخگویی رابطه مثبت و معنیدار و ویژگی شخصیتی توافق پذیری با عملکرد رابطه مثبت و معنیدار و با احساس پاسخگویی رابطه منفی و معنیدار دارد. همچنین نتایج نشان داد که رابطه بین با وجدان بودن و استرس شغلی از طریق احساس پاسخگویی میانجیگری میشود. نقش میانجی پاسخگویی احساسی در رابطه بین ویژگی شخصیتی توافق پذیری و عملکرد شغلی نیز تائید شد. نتیجه گیری: بر اساس یافتههای پژوهش، پاسخگویی فردی رابطه بین ویژگیهای شخصیتی با استرس و عملکرد شغلی را تحت تأثیر قرار میدهد. این نتایج بر ضرورت بازشناسی نقش میانجی پاسخگویی فردی در بررسی رابطه علی ویژگیهای شخصیتی وجدان و توافق پذیری با استرس و عملکرد شغلی تأکید میکند.
其他摘要：Background and aims: since faculty members are among the most important assets of higher education institutes, surveying and identifying factors associated with these sources which can be effective on their performance & stress, have gained increasing importance. Accordingly, the aim of this study was surveying the mediating effect of individual accountability in causal relations among conscientiousness, agreeableness, and stress and job satisfaction of faculty members. Methods: To conduct this study a sample consisting of 250 faculty members in three state universities were chosen using random stratified sampling. The data were gathered through NEO big five factor inventories and stress, job satisfaction and individual accountability questionnaires. To evaluate the relations among latent variables, measured in conceptual model, the structural equation modeling was used. Results: The results showed that the personality trait of conscientiousness bears a negative and significant relation with stress, a positive and significant relation with felt accountability, and the personality trait of agreeableness bears a positive and significant relation with satisfaction and a negative and significant relation with accountability. The results also showed that the relation between conscientiousness and job satisfaction is mediated through felt accountability. The mediating role of the felt accountability in the relation between the personality trait of agreeableness and job satisfaction was confirmed. Conclusion: According to the results, individual accountability affects the relation among personality traits, stress and job satisfaction of faculty members. The results put emphasis on the necessity of reassessing the mediating role of individual accountability in surveying the causal relation among personality traits of conscientiousness, agreeableness, and stress and job satisfaction.
