摘要：زمینه و هدف: حین انجام فعالیت فیزیکی در محیط های کاری گرم، تعریق همراه با تبخیر به عنوان مهم ترین پاسخ فیزیولوژیک بدن افزایش می یابد که می‌تواند در نهایت منجر به دهیدراسیون (کم آبی) گردد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تغییرات دانسیته ادرار به عنوان بیومارکر وضعیت دهیدراسیون در کارگران شاغل در محیط های گرم بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 40 نفر از کارگران شاغل در محیط های گرم بعنوان گروه مورد و 20 نفر از کارکنان اداری به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور ارزیابی وضعیت دهیدراسیون در افراد دو گروه اندازه گیری دانسیته ادرار در ابتدا و انتهای نوبت کاری با استفاده از دستگاه سنجش دانسیته (رفرکتومتر مدل Hand Hold )انجام پذیرفت. تعیین شاخص استرس حرارتی در ایستگاه های کار با استفاده از دستگاه WBGT متر دیجیتالی ساخت شرکت Casella صورت گرفت. در نهایت داده های حاصل از این مطالعه با استفاده از آزمون های آماری مقایسه میانگین ها و کای دو توسط نرم افزار SPSS 16 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میزان شاخص استرس حرارتی در اغلب ایستگاه های کاری گروه مواجهه یافته بالاتر از حد مجاز توصیه شده کشوری و در گروه شاهد پائین تر از حد مجاز قرار داشت. آزمون آماری مقایسه میانگین ها تفاوت معناداری را بین میزان دانسیته ادرار گروه مورد در ابتدا و انتهای نوبت کاری نشان داد (001/0 >p). میزان دانسیته ادرار در انتهای نوبت کاری در گروه مورد بالاتر از گروه شاهد قرار داشت که با توجه به آزمون مقایسه میانگین ها ، اختلاف مشاهده شده معنی دار بود (01/0>p ). نتیجه گیری: میزان دانسیته ادرار توانست با لحاظ نمودن اثر عوامل مداخله گر بطور قابل قبولی بیان کننده میزان دهیدراسیون افراد در مواجهه با استرس گرمایی باشد. از این رو دانسیته ادرار می تواند بعنوان یک بیومارکر قابل قبول به منظور ارزیابی مواجهه شغلی گرما در راستای تعیین ریسک بروز تنش هایی گرمایی استفاده گردد.
其他摘要：Background of aims: During physical activity in hot environments , sweating along with evaporation is increased , as the most important physiological response , which can lead to dehydration . The aim of this study was to investigate the variation of urine density in dehydration conditions of workers in hot workplaces. Methods: In this cross-sectional study , 40workers in the hot environments were selected as case group and 20 administrative staff s control group . In order to assess dehydration level of the employees, urinary density was measured at the beginning and end of shifts using hand hold model of Refract meter (density gauge device) . In order to evaluate the heat stress in work stations, heat stress index was measured using a digital WBGT meter manufactured by Casella. Ultimately, data obtained from this study were analysed using compare means and Cochran tests by SPSS 16 software. Results: In most of workstations, heat stress index was higher than the national recommended limit while this index in the control group was lower than the mentioned limit. Based on the compare means test, the urine density of the case group at the beginning and end of their shift was statistically significantly different(p Conclusion: The level of urine density with regard to the effects of confounding factors could suitably show the dehydration conditions of workers exposed to heat. Therefore ,the density of urine can be used as an acceptable biomarker for evaluating the occupational exposure to heat in order to determine the risk of inducing the heat strain.
