摘要：زمینه و هدف: خطرات سلامتی افراد در شرایط استرس حرارتی به خوبی شناخته شده است و کارگران صنایع بسیاری با محیط های پراسترس حرارتی مواجهه دارند. حفاظت از سلامت آنها به همراه بهره وری تولید مناسب ، نیاز به کاربردی ساده از شاخصی معتبر دارد. طبق مطالعات اخیر، پیش بینی دقیق تر میزان استرس حرارتی بوسیله شاخص TWL نسبت به WBGT آشکار شده است. لذا این تحقیق با هدف مقایسه ارزیابی سطح استرس حرارتی در دو محیط سرپوشیده و روباز بوسیله دو شاخص مذکور و همچنین بررسی همبستگی بین مقادیر آنها، بمنظور تعیین شاخص بهینه صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه در مرداد ماه سال 1393 بر روی کارکنان یک دکل خشکی شرکت ملی حفاری ایران به عنوان گروه روباز (20 نفر) و کارکنان اداری شرکت مذکور به عنوان گروه سرپوشیده (31 نفر) واقع در اهواز انجام شد. ارزیابی استرس حرارتی محیط با استفاده از دو شاخص WBGT و شاخص جدید TWL در سه نوبت صبح، ظهر و عصر، در طی سه روز متوالی صورت گرفت. داده های گرد آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: در گروه سرپوشیده مقادیر اندازه گیری شده ی هر دو شاخص، عدم استرس حرارتی را نشان دادند ولی در گروه روباز، شاخص TWL بطور قابل توجهی، میزان استرس حرارتی متفاوتی نسبت به شاخص WBGT نشان داد، درحالیکه ارتباط معنی داری بین شاخص ها در هر سه نوبت WBGT اندازه گیری شده از حد مجاز تجاوز کرده بود، اما در طول مطالعه گزارشی از عوارض و علائم ناشی از گرما اندازه گیری، در دو محیط کاری حاصل شد. (05/0 >p-value ). نتیجه گیری: با وجود اینکه مقادیر شاخص در بین افراد گروه روباز از طرف افسر بخش ایمنی، بهداشت و محیط زیست مشاهده نگردید. لذا کاربرد شاخص WBGT در این شرایط بسیار محافظ کارانه بود، درحالیکه شاخص TWL برآورد منطقی تری از سطح استرس حرارتی نشان داد.
其他摘要：Background and aims: Health hazards under heat stress conditions are well known and many industrial workers expose to heat stressful environments. Protection of the health of workers with suitable productivity is very important the idea requires adoption of a heat stress index that is both reliable and easy to use. Recent studies have found that Thermal Work Limit (TWL) performs better than Wet Bulb Globe Temperature (WBGT) as a predictor of the impact of environmental heat stress. The aims of this study was to evaluate the heat stress level using TWL and WBGT in indoor and outdoor work environments, as well as to identify the correlation between the values of indices in order to determine the optimal index. Methods: The study was undertaken in June 2014 on an onshore drilling rig workers (21 subjects) as indoor group and administrative personnel (31 subjects) as outdoor group of National Iranian Drilling Company (NIDC) located in Ahvaz. Both TWL and WBGT were used to assess the thermal stress at the beginning, middle and end of the shift over 3 consecutive days. All analyses were performed using SPSS version 18. Results: Based on TWL and WBGT values no significant thermal stress was identified in the indoor working group, but in the outdoor group, the TWL shown different evaluation compared to WBGT. There was significant correlation between the indices at all three shifts in both groups (p Conclusion: WBGT values exceeded of TLV, whereas no case of heat illness was reported during 3 days of the study among the outdoor group. Therefore, the TWL has been shown to be more realistic index than WBGT which was found to be too conservative and inappropriate.
关键词：استرس حرارتی; شاخص حد کار حرارتی (TWL); شاخص WBGT; دکل حفاری
