摘要：زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی فعالیت‌های بدنی کارکنان نظامی، رضایت از زندگی و نقش آن‌ها در استرس شغلی کارکنان نظامی است روش بررسی: روش اجرای تحقیق از نوع توصیفی– تحلیلی و با استفاده از ابزار پرسشنامه بوده است.ابزار‌های مورد استفاده شامل پرسشنامه‌های استرس شغلی، فعالیت بدنی و رضایت از زندگی SWLS بود. 959 نفر از کارکنان نظامی به عنوان نمونه پژوهش به آن‌ها پاسخ داده‌اند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: در متغیر فعالیت بدنی گروه نمونه در خرده مؤلفه خستگی با میانگین 97/2 و انحراف استاندارد 71/. بالاترین نمره و در خرده مؤلفه فعالیت فیزیکی ضمن کار با میانگین 54/2 و انحراف استاندارد 76/. پایین‌ترین نمره را دارا است. در متغیر رضایت از زندگی نیز، میانگین گروه نمونه 97/21 و انحراف استاندارد آن 78/7 به دست آمد. نتایج آزمون تی تک نمونه‌ای نشان داد که تفاوت بین میانگین گروه نمونه و میانگین فرضی جامعه معناداراست(000/.>p). در زمینه استرس شغلی نتایج نشان داد که، استرس شغلی در میان گروه نمونه بهترین وضعیت را در خرده مؤلفه نقش با میانگین 79/3 و انحراف استاندارد 86/. و ضعیف‌ترین وضعیت را در خرده مؤلفه ارتباط با میانگین 77/2 و انحراف استاندارد 84/. دارند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که، از طریق فعالیت‌های بدنی می‌توان استرس شغلی را پیش بینی کرد(001/0 p نتیجه گیری: رضایت از زندگی در کارکنان نظامی در حد مناسبی است. سبک مسئله مدار بیشترین سبک مورد استفاده در کارکنان نظامی در مقابله با موقعیت‌های استرس زای شغلی است.
其他摘要：Background and aims: the aim of the current study is to investigate physical activity and life satisfaction and their role in job stress of military staff. Methods: The procedure was based on descriptive–analytical method, and using a questionnaire.. Total of 959 of military staff were given job-stress-questionnaire and SWLS, and the obtained data was analyzed by SPSS. Results: physical activity variable of sample group related to sub-component of tiredness with average of 2.97 and standard deviation of 0.71 had the topmost mark, whereas the lowest grade was allocated to the sub-component of physical exercises over work with the average of 2.54 and standard deviation of 0.76. As for life satisfaction, they were 21.97 and 7.78, respectively. On job stress ground, results showed that job stress among sample had the best situation concerning sub-component of "role" with the average of 3.79 and standard deviation of 0.86, whereas the worst condition was related to sub-component of "communication" with the average of 2.77 and standard deviation of 0.84. Multiple regression coefficients suggested that job stress can be predicted through physical activities. Conclusion: life satisfaction among military personnel is at a proper level and problem-base mode is the most used method to cope with stressors.
关键词：فعالیت بدنی; رضایت از زندگی; استرس شغلی
其他关键词：physical activity; life satisfaction; job stress
