摘要：Osmanlı’nın “son yüzyılı”nda aydın ve devlet adamlarını, yaşadıklarıtecrübelerin zorunlu bir neticesi olarak net ve kesin bir şekilde kompartımanlarayerleştirmek pek mümkün olamamaktadır. Bununla birliktebu aydın tipi, içinde yaşadığı toplumun meselelerini çağın verilerinikullanarak çözmek için olağanüstü bir çabayla Batı bilim ve düşüncesinintopluma ulaştırma gayretini ısrarla devam ettirir.Meşrutiyet dönemi aydınları arasında var olan halktan kopuk mesafeliduruş, Tanzimat’tan bir miras gibi Meşrutiyet döneminde de kalıntılarınısürmüştür. Meşrutiyet dönemi münevverlerin (tüm ideolojikve fikri akımlar için bu geçerlidir) en büyük eksikliği, meseleleri toplumve millet dinamiklerinden bağımsız bir şekilde çözme girişimindebulunmalarıdır. Bu dönemde ortaya çıkan entelektüel birikim, Cumhuriyet’ininşâsında önemli rol oynamıştır.
其他摘要：It is difficult to place the intellectuals and statesmen who lived in thelate period of the Ottoman Empire in a certain compartment as a resultof their life experience. However, this type of intellectual has carriedon his effort insistently to solve the problems of the society inwhich he lived and to transmiss the thought and science of the Westto it by using the contemporary data and possibilities.The distant position and stance far from the people existing amongthe intellectuals of The Constituonal Monarchy era was inherited fromthe Tanzimat era. Most of their incompetence was originating fromtheir struggle and attempt to solve the problems independently fromthe dynamics of the nation and the society. This intellectual accumulationappearing in this period played an important role in establishingthe Republican era.
