در پیشروی به ‌ سمت تعالی مشکلات و موانع زیادی آشکار می ‌ شوند که این مساله، اهمیت توجه به خودارزیابی را نشان می ‌ دهد. از الگوهای مشهور در راستای خودارزیابی، الگوی تعالی EFQM است. در این پژوهش نگرش مدیران و کارکنان نسبت به معیارهای تعالی بررسی شده تا میزان حاکمیت مؤلفه ‌ های آن در سازمان، سنجیده شود. فرضیه اصلی پژوهش این ‌ است که بین امتیاز وضعیت موجود و وضعیت مطلوب معیارهای تعالی در شرکت مورد بررسی تفاوت معناداری وجود دارد. این فرضیه به چند فرضیه فرعی، تقسیم شده است. جامعه آماری این پژوهش 157 نفر شامل مدیران، سرپرستان، و کارکنان شرکت بوده، و 112 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری بطور تصادفی انتخاب شدهاند. تمامی فرضیه ‌ ها به جز فرضیه دوم، چهارم و هشتم (فرضیههای مربوط به معیار خط ‌ مشی و استراتژی، منابع و شرکا، و نتایج جامعه) در سطح اطمینان 95% تأیید شده است. بعلاوه، تحلیل داده ‌ ها و نتایج پژوهش، حوزه ‌ های نیازمند بهبود را مشخص نموده است.

In progressing towards excellence, many barriers and problems appear which reveal the importance of self-assessment. One of the popular models of self-assessment is the excellence model of EFQM. In this study, the attitude of managers and personnel towards excellence criteria has been examined in order to measure the extent of excellence criteria governance. The main hypothesis of this research is: “there is a significant difference between the scores of current and desirable status of the excellence criteria in the company”. This hypothesis has been separated into a number of sub-hypotheses. The statistical population of the research includes 157 respondents including managers, supervisors and staff of company out of which, 112 individuals have been selected randomly. All hypotheses except the second, the third, and the eighth (related to policy and strategy, resources and partners and society results) have been confirmed at 95% level of confidence. Furthermore, data analysis and research findings have revealed those areas which need improvement.