文章基本信息
- 标题：مقایسه اجمالی صور خیال در بلاغت فارسی و انگلیسی
- 其他标题：A Brief Comparison of Imagination Forms in Persian and English Eloquence
- 本地全文：下载
- 作者：H Ghobadi
- 期刊名称：Researches in Mystical Literature (Gawhar-i Guya)
- 印刷版ISSN：2008-3130
- 电子版ISSN：2476-3292
- 出版年度：2007
- 卷号：1
- 期号：1
- 页码：49-77
- 语种：Persian
- 摘要：
صور خیال در بلاغت فارسی عمدتاً به دو مبحث، تشبیه و استعاره اختصاص دارد، اما مجاز و کنایه نیز در همین وادی بررسی می‌شوند. در بلاغت فارسی، علم بیان درباره این چهار موضوع مهم گفتگو می‌کند، اما صور خیال در بلاغت غربی اندکی متفاوت است. نوشته حاضر به بررسی تطبیقی این چهار موضوع می‌پردازد. اگرچه واژه metonymy را می‌توان تقریباً معادل واژه مجاز دانست و از دیدگاه بلاغت در هر دو زبان نوعی تغییر تلقی می‌شود، اما به طور کلی نگرش به این دو موضوع متفاوت است. برای مثال، مجاز در بلاغت فارسی بر اساس علاقه‌های متفاوت تقسیم‌بندی می‌شود، اما این دسته‌بندی را در بلاغت انگلیسی نمی‌توان یافت و اساساً آنچه در بلاغت فارسی قرینه و علاقه نام دارد، در بلاغت انگلیسی بجز نشانه‌هایی کلی اثری از آن دیده نمی‌شود. در تشبیه و simile وجوه اشتراک بیشتری دیده می‌شود و تعریف هر دو در هر دو زبان یکسان است. اما دسته‌بندی های متفاوت تشبیه را در simile نمی‌توان یافت. اگر چه برخی از این تقسیم بندیها را می‌توان معادل همدیگر قرار داد؛ مثلاً می‌توان گفت submerged simile که به تشبیه نهفته ترجمه کرده‌اند، با تشبیه مضمر فارسی نزدیک است. استعاره و metaphor نسبت به سایر صور خیال وجوه اشتراک بیشتری دارد؛ اگرچه تفاوتهایی نیز در آنها دیده می‌شود که مهمترین آنها را می‌توان نوع تقسیم‌بندی آنها دانست. از میان چهار موضوع فن بیان، کنایه و irony تفاوتهای بسیاری دارد. آیرونی بیشتر به قصد تعریض، تمسخر، طنز و انتقاد به کار می‌رود و اغلب در ساختار یک نمایشنامه، داستان یا حتی سراسر یک کتاب جاری است، اما کنایه را صرفاً با مقاصد مذکور در آیرونی به کار نمی‌برند، بلکه اغلب برای بیان آشکارتر مفاهیم کاربرد دارد. همچنین کنایه اغلب در کلمات و عبارات خلاصه می‌شود، در حالی که آیرونی در داستانهای بلند و نمایشنامه بیشتر استفاده می‌شود؛ اگر چه می‌توان برای برخی از انواع آیرونی، مثالهایی در شعر و نثر فارسی یافت.
- 其他摘要：In the Persian eloquence, the imagination forms mainly comprise simile and metaphor. However, metonymy and irony as well are discussed under the same title. Although in Persian eloquence, rhetoric discusses such four important subjects, it is somewhat different in the western eloquence. The present study deals in brief with these four subjects. Although the word metonymy can be considered as the approximate equivalent of the word 'majaz' and in both languages it is perceived as a kind of change, the general perception of these two topics is different. As a case in point one could refer to differences between metonymy in Persian and English. Basically, there is no counterpart in English to what is called the interest and analogy in Persian eloquence. In simile and 'tashbih', more common points could be found. However, diverse categorizations of 'tashbih' cannot be found for simile. Although some categorizations could be considered similar (for example 'submerged simile' and 'tashbihe nahofte (hidden simile) is near to the “tashbih”, the metaphor and “esteaareh” compared with other imagination forms have more points in common. Amongst the four types of diction techniques, irony and “kenayeh” have more differences. Irony is mostly used with the intension of broadening, radicalization, satire and criticism and is often encountered in the structure of a play, story. However, “kenayeh” is not simply used with the above said intentions for irony but it has implications for more obvious expression of concepts. Also “kenayeh” is often limited to words and expressions while irony is mostly used in long stories and plays.
- 其他关键词：Metonymy; Simile; Metaphor; Irony
