هدف از انجام مطالعه، بررسی کارایی فنی بخش ساخت و ساز مسکن در ایران و مشخص نمودن وضعیت جاری این صنعت و آینده آن در کشور است. از تحلیل پوششی داده‏ها ( DEA ) و مدل نهاده محور CCR با فرض بازدهی ثابت نسبت به مقیاس تولید برای ارزیابی کارایی فنی بخش مسکن و مقایسه نسبی آن در سطح استانی طی دوره 1385 الی 1388 استفاده شده است. همچنین روش تکمیلی BCC با فرض بازدهی متغیر نسبت به مقیاس تولید برای تفکیک کارایی فنی به کارایی‏های مدیریتی و کارایی مقیاس به کار گرفته شده است. یافته‏های تحقیق نشان می‏دهد که به طور متوسط میانگین کارایی استانها در زمینه ساخت و ساز مسکن 94/0 بوده و به طور نسبی فقط 37 درصد استانها از کارایی فنی در زمینه تولید مسکن بر خوردار هستند. از طرف دیگر، حدود 63 درصد استانها به طور نسبی ناکارا بوده و اکثر آنها دارای نرخ بازده به مقیاس در حال کاهش هستند. مشخص گردید که سایر استانهای غیرکارا دارای ویژگی ناکارایی مدیریتی در ارتباط با به کارگیری غیر بهینه نهاده‏های تولید هستند. بدیهی است که فراهم‏آوری کمکهای مدیریتی و حمایتی دولت برای استانهای غیرکارا، ترغیب کارگران ساختمانی به اشتغال مفید و افزایش دانش مدیریتی در زمینه تخصیص بهینه عوامل تولید، می‏تواند راه‏حل مناسبی در جهت رفع مشکلات بخش مسکن باشد.

The aim of this study is to measure the technical efficiency of housing construction in Iran and also to define current status of the housing industry system and its future in the country. Data Envelopment Analysis (DEA) and the input based model of CCR with fixed return to scale have been used to evaluate housing industry performance in different states of Iran during the years 2006-2009. The complementary BCC approach with assumption of variable return to scale has been used for dividing technical efficiency to management and scale efficiencies. The findings imply that the average efficiency score obtained by all the states is 0.94 and only 37 percent of the states operate technically efficient. On the other hand, about 63 percent of the states are found as relatively inefficient and mostly present decreasing return to scale. Also, it has been found that the inefficient states have management inefficiency in utilizing construction inputs. Without any doubt, managerial and supportive assistance of the government to inefficient states, motivating construction employees to proper jobs and knowledge development in optimum assignment of construction factors could be appropriate solutions for the problems of the housing sector.