摘要：Jak wskazują badania naukowe, środowisko przyrodnicze podlega ciągłym przekształceniom i zmianom na skutek czynników naturalnych i działalności człowieka. Poznanie mechanizmów funkcjonowania, jak też określenie różnokierunkowych tendencji jego zmian ma wielkie znaczenie zarówno teoretyczne, jak i praktyczne (Kostrzewski 1998). Zmiany, które dokonują się w środowisku przyrodniczym, przybierają charakter nie tylko lokalny i regionalny, ale również globalny. Mimo powolnego przebiegu doprowadzają jednak bardzo często do katastrofalnych skutków. Niezbędna jest zatem znajomość mechanizmów funkcjonowania środowiska przyrodniczego, która winna opierać się na dobrej znajomości jego rozwoju w przeszłości, rozpoznaniu stanu aktualnego i umiejętności określenia tendencji zmian. Kostrzewski (1993a,b, 1994, 1995) w oparciu o podstawowe założenia teorii systemu opracowanego przez Bertallanffyego (1984) zaproponował przyjęcie terminu geoekosystem, który obejmuje badanie środowisk morfogenetycznych ze szczególnym uwzględnieniem człowieka i jego ingerencji w obieg materii i przepływ energii. Jego zdaniem geoekosystem jest jednostką przestrzenną o nieokreślonej randze taksonomicznej. Badanie geoekosystemu obejmuje jego strukturę wewnętrzną – subsystemy oraz współzależności pomiędzy subsystemami a systemami sąsiednimi. Współczesny szybki rozwój i zachodzące związane z nim przemiany środowiska przyrodniczego stwarzają potrzebę dokładnego rozpoznania aktualnego stanu środowiska przyrodniczego, charakteru i stopnia jego zagrożenia oraz określenie tendencji rozwojowych w warunkach zwiększającej się ingerencji człowieka (Kostrzewski 1994).
