文章基本信息

标题：نسبت منگنز به آهن خون (Manganese-Iron Ratio: MIR) به عنوان یک بیومارکر بالقوه در ارزیابی مواجهه شغلی با منگنز
其他标题：Manganese-Iron Ratio (MIR) as a potential biomarker for manganese exposure assessment
本地全文：下载
作者：Hamid Hassani ; Farideh Golbabaei ; Hamid Shirkhanloo 等
期刊名称：Iran Occupational Health
印刷版ISSN：1735-5133
电子版ISSN：2228-7493
出版年度：2016
卷号：13
期号：3
页码：37-46
语种：Persian
出版社：Tehran University of Medical Sciences
摘要：
زمینه و هدف: پایش بیولوژیکی نقش مهمی در ارزیابی مواجهه شغلی دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی نسبت منگنز به آهن خون (Manganese-Iron Ratio: MIR) به عنوان یک بیومارکر بالقوه منگنز انجام گرفته است.

روش بررسی: مطالعه مورد- شاهدی حاضر بر روی کارکنان ذوب یک صنعت تولید قطعات خودرو انجام گرفت. گروه مورد از بین کارکنان فرآیند صنعتی ذوب در معرض مواجهه با منگنز (31 نفر) و گروه شاهد نیز از بین کارکنان اداری غیرمواجهه یافته (30 نفر) انتخاب شدند. میزان مواجهه کارکنان با منگنز با روش NIOSH 7300 و آنالیز عنصری نمونه های هوا و خون جهت تعیین میزان منگنز با استفاده از دستگاه جذب اتمی- کوره گرافیتی (GF-AAS) سنجش شد. اندازه گیری آهن در سرم با استفاده از روش Iron- Ferrozine LS انجام گرفت. آزمون های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت.

یافته ها: میانگین غلظت مواجهه کارکنان ذوب با منگنز هواmg/m3 0/005 ±0/008 بود. میزان منگنز خون گروه ذوب (µg/L 8/66± 17/33) به طور معنی داری بیشتر از میزان منگنز خون گروه شاهد (µg/L 8/70 ± 9/37) بود (P-V<0/05). میانگین نسبت منگنز به آهن خون (MIR) گروه مورد نیز به طور معنی داری بیشتر از میانگین آن در گروه شاهد بدست آمد (P-V<0/05). نتایج آزمون همبستگی ارتباط معنی دار آماری بین منگنز هوا و نسبت منگنز به آهن خون (MIR) نشان داد (r=0/426, P-V<0/05).

نتیجه گیری: نسبت منگنز به آهن خون (MIR) می تواند به عنوان یک بیومارکر برای تمایز کارکنان مواجهه یافته با منگنز از کارکنان غیر مواجهه یافته مورد استفاده قرار گیرد.
其他摘要：
Background and aims: Biological monitoring plays an important role in occupational exposure assessment. The aim of present study was to assess Manganese-Iron Ratio (MIR) as a potential biomarker for manganese.

Methods: This cross-sectional study was carried out in an automotive parts manufacturing industry in Tehran, Iran. 31 ferroalloy smelters as exposed group (cases) and 30 office workers as unexposed control group were involved in the study. Occupational exposure to manganese was determined based on NIOSH analytical method 7300. Air and blood samples were analyzed using furnace- atomic absorption spectroscopy (GF-AAS). Serum Iron was measured according to Iron- Ferrozine LS. Statistical analysis was performed using SPSS software.

Results: The mean concentration of air Mn for smelter group was 0.008± 0.005 mg/m3. The mean manganese concentration in blood samples of smelter group (17.33± 8.66µg/L) was significantly higher than in the control group (9.37± 8.70µg/L), (P < 0.05). Also, the mean value of MIR in the smelter group was significantly higher than in the control group (P < 0.05). Correlation test showed significant relationship between air manganese and MIR (P < 0.05, r=0.426).

Conclusion: Manganese-Iron Ratio (MIR) can be used as a biomarker to distinguish manganese exposed workers from the unexposed population.
关键词：ارزیابی مواجهه شغلی; بیومارکر; منگنز; نسبت منگنز به آهن خون (MIR)
其他关键词：Occupational exposure assessment; Biomarker; Manganese; Manganese-Iron Ratio (MIR)