摘要：This article explores images in Icelandic tourism promotion and marketing. The empirical material presented is of two origins. First, images from tourist brochures promoting rural tourism in Iceland are explored. Second, the content of national marketing campaigns associated with marketing diversification in Icelandic tourism in the first years of the millennium, is detailed. The exploration is specifically focused on female representations in the marketing material and the discussion hinges on theories of images and gender in tourism studies. What is demonstrated is the paradox of women being objectified in a nation internationally recognised for successes in introducing gender equality. Thus an interesting perspective emerges for those studying processes of othering, which is traditionally associated with exoticism and race, effectively highlighting the role of gender and representations of femininity. The article concludes with some thoughts on how tourism promoters in Iceland could possibly make use of the country's reputation in terms of gender equality and thus how tourism could help undermine hegemonic patriarchal discourses, which seemingly sustain the paradox observed. Í þessari grein verður kynningarefni íslenskrar ferðaþjónustu tekið til skoðunar. Annarsvegar er horft til myndefnis bæklinga ferðaþjónustu á landsbyggð og hinsvegar til inntaks markaðsherferða sem gerðar voru á upphafsárum 21. aldar. Greining á þessu kynningarefni horfir sérstaklega á stöðu kvenna og byggir á umræðu um kyngervi og ímyndir í rannsóknum í ferðamálum. Það sem kemur í ljós er þversögn, þar sem konur eru að jafnaði settar fram sem kynverur, tilbúnar til neyslu fyrir hinn erlenda karlkyns ferðalang, hjá norrænni þjóð sem stærir sig af jafnrétti kynjanna. Þannig birtist áhugavert sjónarhorn fyrir þá sem áhuga hafa á að rýna í „öðrun" (e. othering) og framsetningu hins framandi. Hefð er fyrir að skoða hlutverk kynþáttar í öðrun og vissulega skiptir hann máli þegar rýnt er í framsetningu hins framandi, en eins og efni þessarar greinar snýst um á kyngervi ekki síðri hlutdeild, það er framsetning hins kvenlega. Greinin endar með tillögum um hvernig markaðsfólk íslenskrar ferðaþjónustu getur frekar nýtt sér orðspor landsins í jafnréttismálum. Þannig gæti ferðaþjónustan átt þátt í að efla vitund fólks um jafnréttismál og mögulega grafið undan ríkjandi orðræðu feðraveldisins, sem virðist viðhalda þeim þversögnum sem lýst er af birtingarmyndum kvenna í markaðsefni.
