摘要：No presente traballo ofrécese unha análise scriptolingüística dunha serie de textos producidos en Galicia entre ca. 1225 e 1254, lidos directamente sobre os orixinais, e que mostran diversos graos de aproximación á escrita plenamente romance e galega que se iría xeneralizando nas últimas décadas do século XIII. O obxectivo do estudo é afondar no estudo dos aspectos scriptolingüísticos do proceso de transición que abocou ao xurdimento da scripta galega medieval, atendendo tanto ao plano grafemático coma ao propiamente lingüístico. Os aspectos que se consideran decisivos nesa análise son: 1) o grao de interlectalismo, tanto latino-galego como interromance (fenómenos de interferencia lingüística, alternancia e mestura de códigos); 2) a progresiva autonomía do sistema grafemático romance, de base fonográfi ca; 3) a selección congruente de variantes lingüísticas galegas típicas (fronte a variantes periféricas). Segundo o anterior, propomos distinguir as seguintes modalidades de escrita de transición: a) heterónoma galego-latina, b) semi-heterónoma galego-latina, c) semi-autónoma galega, d) autónoma ‘típica’, e) galega periférica e fronteiriza, f) interromance alternante ou interferida. O foco do estudo debrúzase sobre as modalidades a), b) e c), que están no cerne do proceso de transición, e que aparecen caracterizadas conforme os criterios devanditos.
关键词：History of Galician-Portuguese;mediaeval period (c. 1225-1254);emergence of Romance spelling in Galicia;Latin-Galician;Galician-Leonese and Galician-Castilian contact
