زمینه و هدف: بخش درمان و مراقبت های بهداشتی از جمله مشاغلی است که دارای خطرات و مشکلات سلامتی مربوط به خود می باشد. بخش قابل توجهی از آسیب های اسکلتی- عضلانی در پرسنل درمانی در اثر فعالیت های حمل و جابجایی بیمار رخ می دهند. هدف این مطالعه ارزیابی ارگونومیک انتقال بیمارنما بین تخت و برانکارد به روش رایج و استفاده از وسیله کمکی مکانیکی حمل بیمار می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه، پارامترهای راحتی، فشار فیزیکی درک شده و احساس ایمنی نوعی وسیله کمکی، از دید کاربران و بیمارنما مورد ارزیابی قرار گرفت. 37 نفر از پرسنل درمانی یکی از بیمارستان های شهر شیراز که با وظیفه حمل و جابجایی بیمار آشنایی داشتند، در این مطالعه شرکت کردند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل مقیاس لیکرت 5 نمره ای و مقیاس بورگ بود و همچنین جهت ارزیابی پوسچر کاربران از روش ارزیابی سریع کل بدن (REBA) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری ویلکاکسون، دقیق فیشر و تی زوجی انجام گرفت.

یافته ها: میانگین میزان راحتی کاربران در استفاده از وسیله کمکی برابر با (50/0) 48/4 و میانگین میزان راحتی و احساس ایمنی بیمارنما هنگام جابجا شدن با وسیله کمکی مکانیکی، به ترتیب (47/0) 21/4 و (49/0) 40/4، بدست آمد. میزان فشار فیزیکی درک شده توسط کاربران هنگام استفاده از وسیله کمکی به طور معنی داری کمتر از روش رایج بود (001/0> P). نتایج حاصل از ارزیابی پوسچر نشان داد که حدود 90 درصد از افراد در حالت جابجایی دستی بیمارنما در سطح اولویت اقدام اصلاحی 4 (سطح خطر بسیار بالا) و بیش از 80 درصد افراد در حالت جابجایی مکانیکی بیمارنما در سطح اولویت اقدام اصلاحی 2 (سطح خطر متوسط) قرار گرفتند.

نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، استفاده از وسیله کمکی مکانیکی موجب افزایش راحتی کاربر و بیمارنما شده، فشار جسمانی وارد به کاربران را کاهش داد و پوسچر آن ها را بهبود بخشید. کاهش آسیب های اسکلتی- عضلانی ناشی از جابجا کردن دستی بیمار از طریق اجرای برنامه ارگونومیک حمل بیمار بصورت مکانیکی با استفاده از وسیله کمکی،‌ در دراز مدت قابل دستیابی می باشد.

Background and aims: Health care sector has job-related health problems and hazards. Patient handling is a main risk factor of musculoskeletal disorders among Health Care Workers (HCW). The present study aimed to ergonomic evaluation of client transfer between bed and stretcher through common way and using mechanical patient transfer aid device.

Methods: In this study, parameters of comfort, perceived physical exertion and safety of a patient handling assistive device was measured from users’ and clients’ viewpoints. Thirty seven health care workers of a hospital in Shiraz city who had experience in patient transfer participated in the study. The data were collected using a five point likert scale (1= worse condition and 5= better condition), likert-type scale for rating (Borg scale), and Rapid Entire Body Assessment (REBA) for user’s posture analysis. Statistical analyses were performed using Wilcoxon, Fischer and Paired t-test analyses.

Results: The mean (SD) of users’ comfort while using the aid device was 4.48 (0.50), and the means (SD) of clients’ comfort and safety regarding mechanical transfer method were 4.21 (0.47) and 4.40 (0.49), respectively. The results revealed a significant reduction in the users’ rating of perceived exertion while doing the job by the device as compared to manual operation (P<0.001). The results of posture analysis showed that for approximately 90% of the users in manual transfer the REBA score was 4 (very high risk level) whereas REBA score for more than 80% of the users in mechanical handling was 2 indicating medium risk level.

Conclusion: According to the findings, using mechanical assistive device increased the users’ and the clients’ comfort, reduced the users’ physical exertion, and improved their working postures. It is believed that using mechanical patient handling aid device may reduce MSDs risk among HCWs.