摘要：U radu se ističe značaj sociološke perspektive u proučavanju graditeljskog nasleđa i mogućnosti koje proizilaze iz uključivanja ove teme u sociologiju. Izdvajamo tri ključna istraživačka problema vrijedna sociološke analize 1) društvenu proizvodnju graditeljskog nasleđa, 2) društvene funkcije nasleđa i 3) odnos između različitih aktera unutar politika njegove zaštite i revitalizacije. Navedeni problemi situiraju se u širi teorijski okvir na tragu ideja Henrija Lefebvrea (1990.) i Michela Bassanda (2001.) te potkrepljuju odabranim rezultatima sociološke studije provedene u funkciji zaštite Petrovaradinske tvrđave u Novom Sadu. Zaključeno je da se nasleđe Petrovaradinske tvrđave proizvodi, reproducira i transformira kroz prakse niza različitih aktera ali one nisu prepoznate u procesima planiranja. Ne postoji jasna strategija upravljanja tvrđavom a njeni potencijali trenutačno nisu iskorišteni. Ukazano je na tenzije između svakodnevne, upotrebne vrednosti tvrđave i novih, gospodarskih funkcija utemeljenih na potrošnji. Ovi procesi sagledani su u kontekstu transformacije Novog Sada kao poluperiferijskog grada koja se odvija i preko transformacije njegova prostora uključujući i prostore graditeljskog nasleđa.
