摘要：مقدمه: از آنجايي که تاکنون مطالعات معدودي به مقايسه يادگيري الکترونيکي سريع و مرسوم پرداختهاند، مطالعه حاضر در سال 1387 با هدف مقايسه ميزان يادگيري، رضايت کارکنان تحت آموزش و زمان صرفشده براي توليد دوره آموزشي با اين دو رويکرد در دانشگاه علوم پزشکي تهران انجام شد. مواد و روشها: در اين مطالعه مداخلهاي 100 نفر از کارکنان بهروش تصادفي بلوکي در دو گروه 50 نفري تحت آموزش با دوره آموزشي مبتني بر دو رويکرد، بررسی شدند. محتواي يادگيري الکترونيکي مرسوم توسط طراحي آموزشي آبشاري و نرمافزار Macromedia flash و محتوای رويکرد يادگيري الکترونيکي سريع، با پردازش موازي سه مرحله تحليل، طراحي و تدوين و نرمافزار Adobe Presenter تولید شد. دادهها توسط پيشآزمون، پسآزمون، آزمون پايان دوره، پرسشنامههای خودارزيابيِ ميزان يادگيري و رضايتسنجی کارکنان جمعآوري شدند. نتايج: مقايسه نمره پيشآزمون، پسآزمون، آزمون پاياني و خودارزيابي کارکنان از ميزان يادگيريشان در دو گروه تفاوت معناداري نداشت. رضايت از محتواي آموزشي، شيوه آموزش، برنامه آموزش الکترونيکي و رضايت کلي در دو گروه تفاوت معناداري نداشت. زمان تدوين محتوا در رويکرد يادگيري الکترونيکي مرسوم، 141 روز کاري و در رويکرد سريع 24 روز کاري بود. نتيجهگيري: نظر به عدم تفاوت دو رويکرد مذکور در ميزان يادگيري و رضايتمندي کارکنان و کاهش قابل توجه زمان تدوين دوره، در رويکرد يادگيري الکترونيکي سريع، استفاده از آن براي آموزش الکترونيکي کارکنان دانشگاهها، پيشنهاد ميشود.
其他摘要：Introduction: As there are few studies that compare rapid e-learning with traditional e-learning, this study was carried out in Tehran University of Medical Science in 1387 in order to compare learning rate, trainees’ satisfaction and the time consumed to develop training courses in these two approaches.Methods: In this interventional study, 100 employees were assessed in two 50- staff groups by blocking randomization, one group learned through traditional e-learning and the other by rapid e-learning. The traditional e-learning content development was based on waterfall instructional design by Macromedia flash software. The rapid e-learning content development was based on parallel process of three stages of analysis, design and development by Adobe Presenter software. The data were collected by pre test, post test, final examination; self- report questionnaire of learning and questionnaire of trainees’ satisfaction. Results: There was no significant difference between pre test, post test, final examination scores and self report of learning of the two groups nor was there significant difference between satisfaction of content, delivery method, e-learning program and overall satisfaction in the two groups. The consumed time for developing the course in traditional and rapid e-learning approaches was 141 working days and 24 working days, respectively. Conclusion: The staff learning and satisfaction were not different in these two e-learning approaches but the time needed for content development in rapid e-learning approach was much less, compared to the other approach. Therefore, it is recommended that rapid e-learning be used in electronic staff in-service training in universities.
